Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!

Tak, dorzucę się do Wolnych Lektur! Tym razem nie pomogę, przechodzę prosto do biblioteki
Strona główna Katalog Autor
Kazimiera Bujwidowa

Kazimiera Bujwidowa

Sortuj:

artykuły Kazimiery Bujwidowej

Modernizm Artykuł Epika Chłop Ciało Cnota Córka Czyn Dama Dom Dorosłość Dzieciństwo Dziecko Dziewictwo Erotyzm Fałsz Filozof Grzech Grzeczność Hańba Historia Idealista Interes Kłamstwo Kobieta Kobieta demoniczna Kobieta "upadła" Kochanek Kondycja ludzka Konflikt Krzywda Mądrość Mąż Małżeństwo Maszyna Matka Mędrzec Mężczyzna Mieszczanin Miłość Miłość spełniona Mizoginia Moda Nacjonalizm Naród Natura Nauka Niewola Obowiązek Obraz świata Obyczaje Obywatel Odrodzenie Opieka Pan Państwo Piękno Pieniądz Pies Polityka Polowanie Polska Poświęcenie Pozycja społeczna Praca Prawda Prawnik Prawo Przemiana Przyjaźń Religia Rewolucja Robotnik Rodzina Rozstanie Rozum Samobójstwo Samolubstwo Sędzia Seks Siła Słowo Sprawiedliwość Syn Szczęście Szkoła Ucieczka Upadek Uroda Walka Walka klas Wiedza Wieś Władza Własność Wolność Żołnierz Żona Zabobony Zdrowie Zemsta

O autorze

Kazimiera Bujwidowa
Fot. autor nieznany, domena publiczna, Wikimedia Commons

Kazimiera Bujwidowa

Ur.
16 października 1867 w Warszawie
Zm.
8 października 1932 w Kraków
Najważniejsze dzieła:
Prawa nauczycielek (1903), Domy ludowe (1903), Reforma wychowania i ochrona dziecka (1905), Czy kobieta powinna mieć takie same prawa co mężczyzna (1909), U źródeł kwestii kobiecej (1910), O postępowym i niepostępowym ruchu kobiecym w Galicji (1913), Deklaracja programowa kobiet wobec nadchodzących wyborów do Sejmu Ustawodawczego (1919)

Polska działaczka społeczna, publicystka, feministka i ateistka; ur. jako Kazimiera Klimontowicz, od 1886 r. żona bakteriologa Odo Bujwida, matka sześciorga dzieci; w l. 90. XIX w. oficjalnie wystąpiła z Kościoła rzymskokatolickiego i ogłosiła swoją bezwyznaniowość, co wobec dulszczyzny panującej w Krakowie zaowocowało ostracyzmem towarzyskim wobec Bujwidów.
Od 1893 działała w Towarzystwie Szkół Ludowych; współorganizowała czytelnię dla kobiet w Krakowie oraz bezpłatne czytelnie dla młodzieży; w l. 1896--1906 przewodniczyła Towarzystwu Gimnazjalnej Szkoły Żeńskiej, doprowadziła do utworzenia pierwszego na ziemiach polskich gimnazjum dla dziewcząt z programem i maturą równorzędną egzaminowi w gimnazjach męskich.
Inicjatorka akcji pisania indywidualnych i zbiorowych podań kobiet o prawo do studiów (w efekcie w 1896 r. przyjęto na uniwersytet pierwsze studentki). W 1904 roku skierowała do Sejmu Krajowego, a w 1910 do Rady Państwa w Wiedniu petycję w sprawie równouprawnienia kobiet na uniwersytetach. W 1908 zaangażowała się w kampanię przedwyborczą Marii Dulębianki, pierwszej kobiety kandydującej do Sejmu Krajowego. Współpracowała z pismem ,,Nowa Reforma" (1902--1907) i ,,Ster" (1907--1911), publikowała też w ,,Nowym Słowie”. Od 1918 r. kierowniczka Zakładu Produkcji Surowic i Szczepionek w Krakowie; w czasie I wojny światowej wraz z mężem i najstarszą córką Kazimierą (lekarką) prowadziła szpital dla żołnierzy Legionów Polskich.

Mogę tylko zaznaczyć, że do Międzynarodowej Rady Kobiet należy już dzisiaj około 12 milionów kobieta...

Kazimiera Bujwidowa, U źródeł kwestii kobiecej

Tak samo starają się kobiety o zniesienie przepisu, mocą którego kobieta, choćby najbardziej wykształcona, za...

Kazimiera Bujwidowa, Czy kobieta powinna mieć te same prawa co mężczyzna?

Każdy, kto chce dziś walczyć o wyzwolenie kobiety, powinien budzić w kobiecie wiarę w jej...

Kazimiera Bujwidowa, U źródeł kwestii kobiecej
  • NIP: 952-187-70-87
  • KRS: 0000070056
  • REGON: 017423865
  • Numer konta: 75 1090 2851 0000 0001 4324 3317
Wolne Lektury to projekt prowadzony przez fundację Wolne Lektury.
MKiDN
Strona biblioteki Wolne Lektury powstała dzięki dofinansowaniu ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.