Artur Gruszecki

Ur.

24 sierpnia 1852 w Samborze

Zm.

16 kwietnia 1929 w Warszawie

Najważniejsze dzieła:

Tuzy (1893), Krety (1897), Hutnik (1898), W starym dworze (1898), Szarańcza (1898-1899), Zwyciężeni (1901), Tam, gdzie się Wisła kończy (1903), Nad Wartą (1905), Maryawita (1912), Za króla Stefana (1939)

Polski powieściopisarz i publicysta. W 1878 r. wydawał w Krakowie czasopismo „Dwutygodnik naukowy”, a w 1883 „Wędrowca”. W 1899 r. jako wysłannik „Tygodnika Ilustrowanego” wyjechał do Brazylii, by zbadać życie mieszkających tam Polaków. Wzorując się na Emilu Zoli, pisał o klasie robotniczej, nędzy, wyzysku. Głównymi tematami jego dzieł były przemysł, praca organiczna, wierność ojczystej ziemi. W poszczególnych utworach starał sie ukazać szczegółowo różne warstwy społeczeństwa.