Potrzebujemy Twojej pomocy!

Na stałe wspiera nas 453 czytelników i czytelniczek.

Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?

Bronisław Malinowski

Bronisław Malinowski

Sortuj:

prace naukowe Bronisława Malinowskiego

O autorze

Bronisław Malinowski
Fot. autor nieznany, domena publiczna, Wikimedia Commons

Bronisław Malinowski

Ur.
7 kwietnia 1884 w Krakowie
Zm.
16 maja 1942 w New Haven
Najważniejsze dzieła:
Argonauci Zachodniego Pacyfiku (1922), Życie seksualne życie dzikich w północno-zachodniej Melanezji (1929), Pamiętniki (wydane w 1967)

Antropolog, etnolog, socjolog i religioznawca, przyjaciel Witkacego, pionier metody "obserwacji uczestniczącej". Studiował w Krakowie, Lipsku i Londynie, początkowo interesując się matematyką i filozofią, w której to dziedzinie otrzymał doktorat na Uniwersytecie Jagiellońskim (1908). Zainteresowanie etnografią wzbudziła w nim lektura Złotej Gałęzi Jamesa Frazera. Powtórnie doktoryzował się na Uniwersytecie Londyńskim w roku 1916, zaś w 1927 objął tam profesurę, jak również pierwszą Katedrę Antropologii.
Kluczowym punktem jego kariery naukowej były badania przeprowadzone na wyspach Australii i Oceanii w okresie I Wojny Światowej. W charakterze ciekawostki warto odnotować fakt, iż władze Australii zrezygnowały wówczas z internowania Malinowskiego jako obywatela Austro-Węgier, pozwalając mu na pracę naukową wśród rdzennych mieszkańców regionu.
Nowość stanowiło podejście Malinowskiego do badań etnograficznych. Mieszkał on wśród tubylców, uczył się ich języka i starał się uczestniczyć w ich życiu w sposób ciągły, a przy tym możliwie najmniej intruzyjny.
Istotnym aspektem metody naukowej Malinowskiego było jej zakotwiczenie w empirii. Dzięki temu w Argonautach Zachodniego Pacyfiku ukazało on, jak dalece niewystarczające są teorie ekonomistów na temat pierwotnych ludzkich zachowań w zakresie handlu i wymiany, a w Życiu seksualnym dzikich ukazał, że kluczowy dla psychoanalizy kompleks Edypa nie jest bynajmniej zjawiskiem uniwersalnym, gdyż nie występuje w matrylinearnych społecznościach Melanezji.
Spore zaskoczenie dla czytelników stanowiły pamiętniki Malinowskiego, wydane dopiero w roku 1967. Zawarte w nich opinie na temat tubylców dalece odbiegały od głęboko humanistycznej wizji prezentowanej w pracach naukowych, a sam autor jawił się w nich jako osoba nader nieżyczliwie ustosunkowana do świata.