Cecylia Walewska

Ur.

2 listopada 1859 w Radomsko

Zm.

1940 r. w Warszawie

Najważniejsze dzieła:

Z dziejów krzywdy kobiet (1908), Ruch kobiecy w Polsce (cz. 1--2, 1909), Słówko o kobietach i apel do kobiet (1920), Kobieta polska w nauce (1922), W walce o równe prawa. Nasze bojownice (1930); z prozy: Z paradoksów życia (1897), Podsłuchane (1897), Koleżanka Stefa (1913), Zapomnisz? (1914), Bez duszy (1899), Autor (1903), Dusze współczesne (1913), Biała pani (1914), Błąd (1916)

Polska prozaiczka, publicystka, i działaczka ruchu kobiecego. Z wykształcenia nauczycielka muzyki, dokształcała się na Uniwersytecie Latającym oraz w Towarzystwie Kursów Naukowych. W l. 1899--1927 członkini redakcji czasopisma ,,Bluszcz", zajmującego się kwestią emancypacji kobiet. W 1901 r. zesłana na Syberię za udział w manifestacji na cześć Kilińskiego. W latach 1906--1913 uczestniczyła w pracach Towarzystwa Kultury Polskiej. Po odzyskaniu niepodległości przez kilka lat pracowała jako referentka do spraw zatrudnienia kobiet w Ministerstwie Pracy i Opieki Społecznej. Była członkinią m.in. Związku Równouprawnienia Kobiet Polskich i Polskiego Stowarzyszenia Równouprawnienia Kobiet Polskich. Publikowała m.in. w czasopismach: ,,Antrakt" (debiut w 1876), ,,Tygodnik Ilustrowany", ,,Tygodnik Mód i Powieści", ,,Kobieta Współczesna", ,,Kurier Codzienny", ,,Kurier Warszawski".