Piłka był to kłębek z wełny albo z pakuł, tęgo po wierzchu niciami osnuty, potem...
Karty i kości druga zabawa była w Radomiu dla wojskowych, na którą samę bez żadnego...
Dłużej służyły gwardyjakom kubki; była to gra: trzy kubki drewniane, jak półbalsamki małe, gwardyjak gdziekolwiek...
Na początku panowania Augusta III jeszcze były w używaniu po dworach (gdzie panowie chowali wielu...
Zagęściły się karty, a zaginęły pliszki i kości, gdy wymyślono grę rusa, potem tryszaka, do...
Zrobił się z tej gry wielom stopień do fortuny, wielom do upadku, gdy w profesyją...
Wielkich panów opanował jakiś szalony honor przegrywać w karty na jednej kompaniji po kilka i...
Chęć do grania w karty nagle i mocno opanowała cały naród, iż ledwo kogo nalazł...
Bardzo ważna sfera aktywności ludzkiej (wszakże teoretyk kultury Roger Caillois opisał wszelkie działania społeczne jako różne typy gier), niekiedy silna namiętność; motyw gry (w szachy, w karty) znajdziemy zarówno u Kochanowskiego i Krasickiego, jak i u romantyków, czy Prusa, nie mówiąc już o Dostojewskim. W podstawowym znaczeniu jest niemal synonimem zabawy. Gra może stanowić metaforę kondycji ludzkiej (postrzeganej jako nierówna gra z losem). W Kordianie znajdziemy następujący obrazek związany z motywem gry: KORDIAN U drzwi stoją wierzyciele! Lecz bogactwo w miłości znikomą jest marą, Dawałem ci brylanty, dziś sercem się dzielę. WIOLETTA Ach brylanty... Gdzie klucze?... KORDIAN Stój! stój, moje życie! Wczoraj --- aby opóźnić majątku rozbicie, Z twoimi brylantami siadłem do gry stoła; Gra mi wszystko pożarła... Lecz serce anioła!...
