Motyw: Kondycja ludzka

Abowiem ta cnota jest tak można królowa, że jej władzej ani śmierć, ani żadny strach...

Toteż nieborak on dzbanarz leda gdzie we błocie się powali, tamże i uśnie, suknią pomaże...

A snać nie masz takiej niecnoty, czego by nędzne pieniądze a marny a krótki pożytek...

A to jest wszytka przyczyna tego, iż natura jest sama w sobie tak barzo zawikłana...

A czymże się ty, nędzna mucho, nadymać chcesz? A dla czegóż tę plugawą gębę podnosisz...

A gdyżechmy już odprawili różne przypadki człowieczeństwa naszego, a jako mają być obaczywane, i jako...

A nie wiem, aby między wszytkimi nie była naprzedniejsza prawda, bo iście wiele na tym...

Abowiem jako filozofi piszą, iż człowiek nie sam się tylko sobie rodzi jako bezrozumne źwirzę...

Ale iż różne są czasy w roku, też są i różne przypadki i w gospodarstwie...

Abowiem wiemy i widzimy, iż czas nasz barzo krótki jest, a źdrzejemy jako jabłka słodkie...