Potrzebujemy Twojej pomocy!

Na stałe wspiera nas 457 czytelników i czytelniczek.

Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?

Stanisław Ignacy Witkiewicz (Witkacy)

Stanisław Ignacy Witkiewicz (Witkacy)

Sortuj:

Twórczość Stanisław Ignacy Witkiewicz (Witkacy)

Dwudziestolecie międzywojenne Dramat Dramat współczesny Epika Esej Liryka Powieść Rozprawa Tragedia Wiersz Alkohol Ambicja Anioł Antysemityzm Artysta Bieda Bijatyka Błądzenie Błoto Bóg Bogactwo Bohaterstwo Brud Bunt Carpe Diem Chłop Choroba Chrzest Ciało Cierpienie Córka Cud Czas Czyn Dobro Dorosłość Doskonałość Duch Duma Dusza Dworek Dziecko Dziedzictwo Erotyzm Fałsz Filozof Głód Głupota Gniew Grzeczność Gwiazda Historia Honor Idealista Imię Interes Jedzenie Kara Kat Kłamstwo Kłótnia Kobieta Kobieta demoniczna Kobieta "upadła" Kochanek Kochanek romantyczny Kondycja ludzka Konflikt Konflikt wewnętrzny Krew Król Krzywda Ksiądz Książka Kwiaty Łzy Lek Literat Los Lud Mąż Małżeństwo Marzenie Maska Maszyna Matka Mędrzec Mężczyzna Melancholia Miasto Miłość Miłość romantyczna Miłość silniejsza niż śmierć Mizoginia Młodość Moda Modlitwa Morderstwo Muzyka Nacjonalizm Narkotyki Naród Narodziny Natura Nauka Niebo Nienawiść Nieśmiertelność Nuda Obraz świata Obrzędy Obyczaje Odwaga Ofiara Ojciec Oko Okrucieństwo Oświadczyny Otchłań Pamięć Państwo Piękno Piekło Pies Pijaństwo Plotka Pocałunek Pochlebstwo Poeta Poezja Pogarda Pogrzeb Pojedynek Polak Polityka Polska Poświęcenie Postęp Potwór Pożądanie Pożar Pozory Pozycja społeczna Praca Prawda Przebranie Przeczucie Przekleństwo Przemiana Przemijanie Przemoc Przestrzeń Przyjaźń Przyroda nieożywiona Przywódca Pycha Realista Religia Rewolucja Robak Robotnik Rodzina Rosja Rozkosz Rozum Rycerz Ślub Śmiech Śmierć Śpiew Światło Święty Samobójstwo Samolubstwo Samotnik Samotność Seks Sen Sielanka Siła Sława Słońce Słowo Sługa Służalczość Społeczeństwo Sport Spowiedź Sprawiedliwość Starość Strach Strój Sumienie Syn Szaleństwo Szaleniec Szatan Szczęście Szkoła Szlachcic Sztuka Tajemnica Tęsknota Teatr Trucizna Trup Twórczość Uczta Upadek Upiór Uroda Urzędnik Walka Walka klas Wampir Warszawa Wiara Więzień Więzienie Wiedza Wizja Władza Wojna Wolność Wróg Współpraca Wspomnienia Wyrzuty sumienia Wzrok Żołnierz Żona Żyd Zabawa Zaświaty Zazdrość Zbrodnia Zdrada Zdrowie Zło Zmartwychwstanie Zwierzę Zwierzęta Zwycięstwo

O autorze

Stanisław Ignacy Witkiewicz (Witkacy)
Autoportret, fot. Stanisław Ignacy Witkiewicz (1885–1939), domena publiczna

Stanisław Ignacy Witkiewicz (Witkacy)

Ur.
24 lutego 1885 w Warszawie
Zm.
18 września 1939 w Jeziorach na Polesiu
Najważniejsze dzieła:
W małym dworku dramat, 1921), Wariat i zakonnica (dramat, 1923), Janulka, córka Fizdejki (dramat, 1923), Matka (dramat 1924), Szewcy (dramat, 1934), Pożegnanie jesieni (powieść, 1927), Nienasycenie (powieść, 1930), Nowe formy w malarstwie i wynikające stąd nieporozumienia (1919), Pojęcia i twierdzenia implikowane przez pojęcie Istnienia (1935), Niemyte dusze (1936; wyd. 1975).

Pseudonim Witkacy.
Polski awangardowy malarz, dramaturg, pisarz i filozof. Malarstwo studiował na krakowskiej ASP (u J. Stanisławskiego i J. Mehofera). W czasie I wojny światowej zaciągnął się do armii carskiej, ranny w 1916 r., pojechał kurować się do rodziny w Moskwie, gdzie był świadkiem wybuchu rewolucji październikowej. Bezpośrednie doświadczenie historii ukształtowało katastroficzną historiozofię Witkacego. W 1918 roku wrócił do Polski i osiadł w Zakopanem. Pracował zarobkowo jako portrecista (w latach 30. stworzył jednoosobową "Firmę portretową"), tworzył teoretyczne teksty z zakresu estetyki, był członkiem krakowskiej grupy formistów, głosząc teorię Czystej Formy w sztuce, mającej odwoływać się u odbiorcy bezpośrednio do uczuć metafizycznych. Z czasem stworzył własny system filozoficzny. W 1935 r. odznaczony prze Polską Akademię Nauk. Po wybuchu II wojny światowej, nie przyjęty jako ochotnik do wojska, udał się w kierunku wschodniej granicy Polski. Zginął śmiercią artystyczno-samobójczą, zażywając weronal wraz ze swą ówczesną kochanką oraz podcinając sobie żyły na wieść o agresji Związku Radzieckiego na prowadzącą wojnę z hitlerowskimi Niemcami Polskę.