Potrzebujemy Twojej pomocy!

Na stałe wspiera nas 457 czytelników i czytelniczek.

Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?

Tak, dorzucę się do Wolnych Lektur! Tym razem nie pomogę, przechodzę prosto do biblioteki
Strona główna Katalog Autor
Stanisław Ignacy Witkiewicz (Witkacy)

Stanisław Ignacy Witkiewicz (Witkacy)

Esej ✖
Sortuj:

eseje Stanisław Ignacy Witkiewicz (Witkacy)

Dwudziestolecie międzywojenne Epika Alkohol Antysemityzm Artysta Bijatyka Błądzenie Bóg Bohaterstwo Brud Chłop Choroba Ciało Cierpienie Cud Czyn Dobro Duma Dusza Dziecko Dziedzictwo Erotyzm Fałsz Filozof Głód Głupota Gniew Grzeczność Gwiazda Historia Idealista Interes Kara Kat Kłamstwo Kobieta Kobieta demoniczna Kondycja ludzka Konflikt wewnętrzny Krzywda Literat Los Maska Maszyna Melancholia Miasto Mizoginia Moda Muzyka Nacjonalizm Naród Nauka Nieśmiertelność Obraz świata Odwaga Ofiara Okrucieństwo Państwo Piękno Piekło Pies Pijaństwo Plotka Pochlebstwo Poezja Pogarda Pojedynek Polak Polityka Polska Poświęcenie Potwór Pożar Pozory Pozycja społeczna Praca Przemiana Przemijanie Przemoc Przyjaźń Przywódca Pycha Realista Religia Rewolucja Robak Rodzina Rosja Rozum Rycerz Ślub Śmiech Śpiew Światło Samolubstwo Sen Siła Słowo Służalczość Społeczeństwo Sport Spowiedź Sprawiedliwość Starość Strach Strój Szaleństwo Szaleniec Szkoła Szlachcic Sztuka Tajemnica Teatr Trucizna Twórczość Upadek Upiór Uroda Urzędnik Walka Warszawa Wiedza Wizja Władza Wróg Współpraca Wspomnienia Wzrok Zazdrość Zbrodnia Zdrowie Zło Zwierzęta Zwycięstwo

O autorze

Stanisław Ignacy Witkiewicz (Witkacy)
Autoportret, fot. Stanisław Ignacy Witkiewicz (1885–1939), domena publiczna

Stanisław Ignacy Witkiewicz (Witkacy)

Ur.
24 lutego 1885 w Warszawie
Zm.
18 września 1939 w Jeziorach na Polesiu
Najważniejsze dzieła:
W małym dworku dramat, 1921), Wariat i zakonnica (dramat, 1923), Janulka, córka Fizdejki (dramat, 1923), Matka (dramat 1924), Szewcy (dramat, 1934), Pożegnanie jesieni (powieść, 1927), Nienasycenie (powieść, 1930), Nowe formy w malarstwie i wynikające stąd nieporozumienia (1919), Pojęcia i twierdzenia implikowane przez pojęcie Istnienia (1935), Niemyte dusze (1936; wyd. 1975).

Pseudonim Witkacy.
Polski awangardowy malarz, dramaturg, pisarz i filozof. Malarstwo studiował na krakowskiej ASP (u J. Stanisławskiego i J. Mehofera). W czasie I wojny światowej zaciągnął się do armii carskiej, ranny w 1916 r., pojechał kurować się do rodziny w Moskwie, gdzie był świadkiem wybuchu rewolucji październikowej. Bezpośrednie doświadczenie historii ukształtowało katastroficzną historiozofię Witkacego. W 1918 roku wrócił do Polski i osiadł w Zakopanem. Pracował zarobkowo jako portrecista (w latach 30. stworzył jednoosobową "Firmę portretową"), tworzył teoretyczne teksty z zakresu estetyki, był członkiem krakowskiej grupy formistów, głosząc teorię Czystej Formy w sztuce, mającej odwoływać się u odbiorcy bezpośrednio do uczuć metafizycznych. Z czasem stworzył własny system filozoficzny. W 1935 r. odznaczony prze Polską Akademię Nauk. Po wybuchu II wojny światowej, nie przyjęty jako ochotnik do wojska, udał się w kierunku wschodniej granicy Polski. Zginął śmiercią artystyczno-samobójczą, zażywając weronal wraz ze swą ówczesną kochanką oraz podcinając sobie żyły na wieść o agresji Związku Radzieckiego na prowadzącą wojnę z hitlerowskimi Niemcami Polskę.

Rodzice są czymś też — to nie inkubator — a więc i przodkowie dalsi są czymś też...

Stanisław Ignacy Witkiewicz (Witkacy), Szewcy

— Nie mów, nie mów tak! — krzyknęła Hela, zakrywając mu usta rękę. Zadrżał od tego dotknięcia...

Stanisław Ignacy Witkiewicz (Witkacy), Pożegnanie jesieni

— A jak definiuje ksiądz rzeczywistość? — spytała Hela z perfidną minką. — Czy może teoria wielości rzeczywistości...

Stanisław Ignacy Witkiewicz (Witkacy), Pożegnanie jesieni
  • NIP: 952-187-70-87
  • KRS: 0000070056
  • REGON: 017423865
  • Numer konta: 75 1090 2851 0000 0001 4324 3317
Wolne Lektury to projekt prowadzony przez fundację Wolne Lektury.
MKiDN
Strona biblioteki Wolne Lektury powstała dzięki dofinansowaniu ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.