Potrzebujemy Twojej pomocy!

Na stałe wspiera nas 455 czytelników i czytelniczek.

Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?

Vincas Kudirka

Vincas Kudirka

Sortuj:

dramaty historyczne Vincasa Kudirki

O autorze

Vincas Kudirka
Fot. autor nieznany, domena publiczna, Wikimedia Commons

Vincas Kudirka

Ur.
31 grudnia 1858 w Wyłkowyszki
Zm.
16 listopada 1899 w Władysławów
Najważniejsze dzieła:
tłumaczenia: Dziewica Orleańska oraz Vilius Telis F.Schillera, III cz. Dziadów A.Mickiewicza, i in., poezja: zbiór Laisvos valandos (Wolne godziny), satyry, publicystyka: publikował je w specjalnym dziale gazety Varpas (Dzwon) pt. Tėvynės varpai (Dzwony Ojczyzny), dzieła folklorystyczne: zbiór pieśni ludowych Kanklės.

Lekarz, litewski epik, poeta, publicysta, krytyk, tłumacz, redaktor gazety „Varpas“, jeden z ideologów ruchu narodowego, autor tekstu hymnu litewskiego.
Vincas Kudirka naukę pobierał w szkole początkowej w Pojeziorach, później w gimnazjum w Mariampolu. Zdolny do nauki, miłośnik sztuki, tańca, kultury polskiej. Po ukończeniu sześciu klas zmuszony przez ojca wstąpił do Sejneńskiego Seminarium Duchownego. Stamtąd jednak po dwóch latach został usunięty z powodu „braku powołania“. Ukończywszy gimnazjum na srebrny medal przyszły działacz udał się na studia do Warszawy. Tam przez rok naukę pobierał na Wydziale Filologiczno-Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, później przeszedł na Wydział Medycyny. Na życie zarabiał udzielając prywatnych lekcji oraz przepisując rękopisy. Brał czynny udział w działalności Partii Proletariackiej. W 1888 r. założył nielegalne Towarzystwo Litewskich Studentów w Warszawie pt. „Lietuva“. Od 1889 r. towarzystwo owo wydaje gazetę „Varpas“, którego redaktorem był sam V. Kudirka oraz w którym prowadził rubrykę „Tėvynės varpai”. Po roku z inicjatywy V. Kudirki zaczęto wydawać gazetę chłopską „Ūkininkas” („Rolnik”). W 1895 r. V. Kudirka został oskarżony i zatrzymany za działalność litewską. Mimo iż szybko odzyskał wolność, coraz wyraźniej dawał się we znaki gorszy stan zdrowia. W tym samym roku poeta wyjechał do Sewastopolu. W 1896 r. wraca na ojczyznę.