Z tanecznego zamętu wywinęła się tymczasem jakaś para tuż koło niego. Młodzieniec kłaniał się pannie...
Oto basetli pohuki rytmiczne i wiolonczeli rozmarzyste tony wiodą naprzeciw niej tancerza wyzwaniem twarzy otwartej...
Zza kulis wyfrunęło czerwone stado dziewcząt z kastanietami w rękach. Pochyłe deski sceny zagrały jak...
Z brzękiem ostróg, łoskotem i tupaniną wyrzuciła się na scenę gromada mężczyzn. Połączyły się pary...
Taniec może wyrażać zarówno smutek, jak i radość. W średniowieczu zrodził się motyw tańca śmierci — danse macabre, ukazujący równość wszystkich wobec śmierci, jej nieuchronność. Taniec może być także symbolem tradycji, patriotyzmu. W Panu Tadeuszu niezwykle ważnym tańcem jest polonez jako symbol historii, oznaka polskości. Tańczony był podczas ważnych uroczystości, co jeszcze bardziej podkreślało jego rangę. Wesele Stanisława Wyspiańskiego ukazuje taniec ludowy, skoczny, który łączy różne grupy społeczne (tu pozornie), ale pojawia się tam również taniec chocholi, będący symbolem machinalnego powtarzania utartych ruchów, bezmyślności działań, zaczarowania umysłu przez schematy myślenia. Jako dziedzina sztuki taniec związany jest z muzyką (por. Kochanowskiego Pieśń świętojańska o sobótce).
