Wanda Ewa Brzeska
Wyrzut sumienia
Znowu jest ciepło… Do bzu się uśmiecham,
Zarosłą ścieżką po badylach depczę,
Głosów znad Wisły...
Motyw przewinienia może być przedstawiany w dwojaki sposób: jako poczucie moralnej odpowiedzialności bohatera za swój czyn (odczuwanie winy) albo odbieranie owego czynu jako karygodny przez otoczenie (zarzucanie komuś winy). Winny czuje się np. Winicjusz, który — kierowany pożądaniem i samolubstwem — naraża Ligię na zerwanie kontaktu z rodziną i niebezpieczeństwo.