- Ur.
-
7 lipca 1874
w
Borów
- Zm.
-
1 marca 1938
w
Warszawie
- Najważniejsze dzieła:
- Jak zażegnać największe niebezpieczeństwo (1926), Dwa lata pracy u podstaw państwowości naszej (1924–1925) (1926), Wieś i folwark. Drobne i duże gospodarstwa rolne ze stanowiska ekonomicznego (1930), Idea Polski (1935), Historia wsi w Polsce (1935)
Polski polityk narodowej demokracji, ekonomista i historyk, minister skarbu oraz dwukrotny premier II RP, autor reformy walutowej.
Uczęszczał do V Gimnazjum Filologicznego w Warszawie; studiował na École des Sciences Politiques w Paryżu oraz historię i ekonomię na Sorbonie, przez rok uczył się agronomii w Halle. W latach 1895–1896 odbył praktykę rolniczą w Woli Trębskiej. W 1897 wrócił do kraju i osiadł w rodzinnym majątku w Borowie, gdzie prowadził działalność gospodarczo-społeczną i naukową.
Był członkiem Ligii Narodów od 1905 roku; w tym samym roku został wybrany po raz pierwszy do rosyjskiej Dumy, do roku 1912 wybrano go jeszcze dwukrotnie. Od 1914 roku był członkiem Komitetu Narodowego Polskiego, a 24 sierpnia 1915 stanął na czele nowo utworzonego Centralnego Komitetu Obywatelskiego Królestwa Polski w Rosji; od 1917 był członkiem Komisji Likwidacyjnej do spraw Królestwa Polskiego. Od 26 października do 4 listopada 1918 był ministrem rolnictwa i dóbr koronnych w gabinecie Józefa Świeżyńskiego. W 1919 został wybrany posłem na Sejm Ustawodawczy z ramienia ZLN. 13 grudnia 1919 Władysław Grabski wszedł w skład rządu Leopolda Skulskiego jako minister skarbu. W okresie od 23 czerwca do 24 lipca 1920 był premierem. Był ministrem skarbu z krótkimi przerwami w latach 1918-1925.
Po złożeniu dymisji 13 listopada 1925 roku Grabski wycofał się z życia parlamentarnego i poświęcił się pracy naukowej na SGGW w Warszawie. W okresie od 1926 do 1928 był rektorem SGGW, a w latach 1928–1929 prorektorem uczelni. W tym czasie intensywnie publikował, jest autorem ok. 150 prac, poruszających zagadnienia ze sfery ekonomii, bankowości, nauk politycznych, agronomii społecznej, historii i socjologii wsi.
