Słuchali coraz pilniej, nie tracąc ani słowa i dech nawet tając w sobie, bych ino...
Poszła do komory się przebrać i wkrótce już się zwijała po izbie i narządzała jedzenie...
Rochem kazał się przezywać, choć mu ta pewnie i nie Roch… Dziad jest i nie...
Przykładów sposobu życia, który znamionuje świętość dostarczała w średniowieczu literatura hagiograficzna (należy do niej Legenda o świętym Aleksym). Wszystkie czyny świętego, wszystkie jego decyzje podporządkowane były nakazom pobożności i religii, ukierunkowane na Boga. W późniejszych epokach odnajdziemy nawiązania do niektórych elementów, które definiowały postawę świętego, takich jak miłosierdzie, poświęcenie, mistyczny, bezpośredni kontakt ze sferą nadprzyrodzoną, czynienie cudów, dar proroczy i inne. Na świętego stylizowana jest postać księdza Piotra z Dziadów Mickiewicza.
