Mikołaj Sęp Szarzyński
Pieśń VIII (Iż rozum człowiekowi potrzebniejszy, niż skarby)
Wygnał chciwość niesytą, wygnał strach szkarady
Więc nie wzdycha, nie mając, w dostatku nie blady...
Użycie jest tu dość oczywiste: mianowicie przy znamiennych opisach i przedstawieniach biedy, ale też ludzi biednych oraz dla wskazania ogólniejszych refleksji na temat tego, czym jest bieda i w jaki sposób kształtuje los i kondycję ludzką (np. w przypadku franciszkańskiego ideału życia świętego ubóstwo jest czynnikiem pożądanym).