Jerzy Żuławski
Powrót
— Choćby w tym, że jest piękna, cudowna i że tak sobie umie przygiąć do nóg...
— Choćby w tym, że jest piękna, cudowna i że tak sobie umie przygiąć do nóg...
— To, co widocznie chcesz sam, aby było. Ja dla twoich śmiesznych uwidzeń nie wyrzeknę się...
Zamiast odpowiedzi, powstała i nim się mógł spostrzec, na jeden przelotny moment przycisnęła usta do...
Nie! Nie! Nie! Nie poddawać się, ale panować i nad takim dzikiem zwierzęciem, być jak...
Mówił tak do siebie, ale myśli jego innym szły torem. Przypomniał sobie dawną rozmowę z...
Turski uczuł, że tego dłużej nie wytrzyma. Inną znał księżną Helenę przed laty. To, co...
— Źle się wyraziłam. Nic jej nie mogę przebaczać, bo ona nic nie zawiniła. Trudno jej...
— Ot, kobiety. Zdaje im się Bóg wie co. Każą się czcić, uwielbiać, na rękach nosić...
Udała znów, że nie rozumie. Bawiła ją ta gra, zajmował ją młody, zakochany, wytworny i...
— C'est la vie! To jest ten gatunek kobiet, które niszczą ludzi, nawet umierając. A...
Przykry ten fantazmat wyobraźni męskiej znaleźć można przede wszystkim w literaturze Młodej Polski i dwudziestolecia — kobieta-modliszka, kusząca i niszcząca mężczyzn występuje np. u Witkacego w Szewcach czy Pożegnaniu jesieni.