Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 455 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Wacław Berent
Próchno
Okiełznaj serca swego porywy, bezgranicznej woli sercu nie dawaj. Bacz czujnie na serce swoje i...
Wacław Berent
Próchno
— Serce miał twarde jak diament — rzekła, przypomniawszy sobie widocznie młodość swoją.
— Serce takich ludzi...
Wacław Berent
Próchno
Sercem ciemnej drogi życia sobie nie oświecisz… Głosy serca to tylko bezradny spazm dławiącego się...
Wacław Berent
Próchno
Serce zawlokło cię pod nogi kobiet, serce twą głowę pod stopy im kładło. Reszty dokonała...
Tadeusz Boy-Żeleński
Flirt z Melpomeną
Nic tak nie konserwuje serca jak nauka: proszę się spytać wszystkich rektorów uniwersytetu, jakie się...
Stanisław Brzozowski
Płomienie
Ty — Miszuk, wielki, możny pan. Tyś myślał, że ono się ścięło, stwardniało w kamień w...
Stanisław Brzozowski
Płomienie
Wiem, że skończyło się już na zawsze wszystko to, co znam. I teraz stoję sama...
Stanisław Brzozowski
Płomienie
Przejdzie dzień i serce bije, gdy ktoś przez pokój idzie: list niosą, a może on...
Stanisław Brzozowski
Płomienie
Po co my walczymy, męczymy się, i cierpimy sami i dręczymy innych — po co? Czy...
Motyw: Serce
Motywem tym szczególnie chętnie posługiwano się w literaturze okresu preromantyzmu (por. Cierpienia młodego Wertera Goethego) i romantyzmu, kiedy to serce przeciwstawiano rozumowi. Pod nazwą serce kryje się czasem intuicja, umiejętność współodczuwania z innymi, zdolność do miłości i miłosierdzia, wrażliwość, pozaracjonalna mądrość, czy wiedza, a wreszcie — dusza.