George Gordon Byron
Giaur
Jak król motylów, za wiosny powrotem,
Na skrzydłach jasnych purpurą i złotem
Znad szmaragdowej Kaszemiru...
ZBIÓRKA KRYZYSOWA
Potrzebujemy 125 tys. zł do końca 2024 roku, żeby móc dalej funkcjonować. Dlaczego?
Adam Mickiewicz
Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie
Czy róż w złym gatunku,
Czy jakoś na obliczu przetarł się z trafunku:
Gdzieniegdzie zrzedniał...
Adam Mickiewicz
Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie
Słaba, lękliwa! był to robaczek motyli,
Wiosenna gąsiennica! i tak ją zagrabić,
Dotknąć ją zbrojną...
Cyprian Kamil Norwid
Promethidion
mnie się widzi,
Że człowiek zawsze sił się wyższych wstydzi
I, do motyla podobny na...
Juliusz Słowacki
W Szwajcarii
Motyla miała czarnego na głowie,
Ten alabastrów od smagłości strzeże;
I przeświecony od słońca w...
Motyw: Motyl
Istotną cechą egzystencji tego owada, która skłania do interpretacji metaforycznych, jest proces przemiany jaki przechodzi — z robaka w istotę skrzydlatą, cechującą się delikatnością i pięknem. Z tego powodu motyl bywa porównywany z duszą wykluwającą się z ciała. Specjalnym rodzajem jest nocny motyl — ćma. Ta, mając nieszczęsną predylekcję do lotu w kierunku księżyca, wpada często w pułapkę fałszywych księżyców — świec i ginie w ich płomieniach. O ćmach jako duszach grzeszników daje dłuższy wykład Gustaw w Dziadach Mickiewicza.
