Gdzie przeklęty?
Tam, tam ciało jego leży na fiołkach, dusza na łonie jędz spoczywa...
Cezar leżał z obłąkanym wzrokiem, do diadematu przypiął był nadusznice arcykapłana, nóż ofiarniczy w jednej...
O boski cezarze, my go chcieli wydać tobie. —
Przebrała się litość moja. —
Bądź...
Gdzie pany, gdzie króle, co niedawno przechadzali się po ziemi w berłach i...
O historio, jeżeli ty byłaś kiedykolwiek?… O historio, patrz: Czy z tych to żywiołów powstała...
Motyw dotyczy różnych wizerunków królów zapisanych w literaturze, jak również zagadnień dotyczących sprawowania władzy królewskiej (np. w satyrze Krasickiego Do króla, czy w dramatach Shakespeare'a). Problematyką związaną z władzą królewską (np. znaczeniem jej dziedziczności) zajmował się również Ignacy Krasicki. Biskup-poeta przekornie zwracał się do Stanisława Augusta w satyrze Do króla:
,,Satyra prawdę mówi, względów się wyrzeka.
Wielbi urząd, czci króla, lecz sądzi człowieka.
Gdy więc ganię zdrożności i zdania mniej baczne,
Pozwolisz, mości królu, że od ciebie zacznę.
Jesteś królem, a czemu nie królewskim synem."
(zob. też: dwór, dworzanin, błazen, rycerz, zamek).
