Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 457 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Trojanie, tak bardzo do ziemi
Tęskniący, skaczą w piasek stopami raźnemi,
Na brzegu zmokłe ciała...
Wergiliusz
Eneida
Gdy już burze przestały tłuc morza nurt siny,
A wietrzyk lekkim szmerem wzywał na głębiny...
Wergiliusz
Eneida
Połowy dróg nie zeszła noc, gnana przez Hory,
Kiedy pilny Palinur wstał z łoża, najcichsze...
Wergiliusz
Eneida
Gdy łodzie na toń wpłyną i żadnej w przestworze
Nie widać ziemi, jeno fale i...
Wergiliusz
Eneida
Trzy cielce Eryksowi bije, uczci Burze
Owcą i rzędem każe odwiązywać liny.
Sam, oliwką uwieńczon...
Wergiliusz
Eneida
W złoty zaprzęg zakłada zapienione srodze
Rumaki dzikie — kiełza i puszcza im wodze.
Mknie lekko...
Wergiliusz
Eneida
Pół drogi niemal Noc już wilgotna sięgała
Na niebie; snem żeglarze krzepili swe ciała
Błogo...
Wergiliusz
Eneida
Czy sądzisz, że mórz nie znam? Czy myślisz, człowiecze,
Że zaufam w spokojną poczwary tej...
Motyw: Morze
Morze kojarzone jest z podwójną symboliką. Z jednej strony morze jako żywioł zmiennych form, tworzonych i unicestwianych co chwilę, stanowiło obraz panteizmu, fascynując oraz przerażając romantyków. Z drugiej strony w twórczości Conrada morze uobecnia działanie przeznaczenia, a zarazem pozwala bohaterom ukazać ich prawdziwą moralną wartość. Ponadto morze łączy się oczywiście z podróżą, przygodą, podbojem, błądzeniem (mit Odyseusza), narażeniem na działanie nieprzewidywalnych, a potężnych sił natury; pamiętać też należy, że w swym przepastnym mrocznym łonie zwykło kryć potwory.