Marek nie mógł usiedzieć na miejscu. Justa nie wracała. Dolka i Romka nie można było...
Ale i tę ciszę, która unosiła się nad dzielnicą w Krakowie, trudno było znieść. Było...
Gdy weszła, wszyscy już wiedzieli, że Dolek został zaaresztowany. Poznała to od razu, gdy ujrzała...
Rozkaz komendy placu w Wiedniu, tyczący się pogrzebu Alfreda Redla, byłego pułkownika sztabu, został już...
Nagle przy Alcala, od bulwarów, którymi często szło wojsko, zaczął wpadać w tę przejmującą ciszę...
Niech cisza rozpościera się we wnętrzu każdej cegły i przenika wszystko na świecie: domy, słońce...
![*** [Ach, jak ogłusza to wszystko...]](/media/book/cover_clean/weintraub-ach-jak-oglusza-to-wszystko_OpQOsTY.jpg)
Poprzedza wszelki dźwięk, jest integralną częścią muzyki. Wiele z niej się może wyłonić. Stanowi moment pewnego zatrzymania, pauzy w działaniu, często jednak przynosi niepokój. Słynna jest szczególnie ta, która następuje przed burzą. Motyw został wykorzystany m.in. przy opracowaniu Stepów Akermańskich Mickiewicza. Autorzy piszą o ciszy dość często: spotkamy ją w poezji Kasprowicza, u Mickiewicza w Panu Tadeuszu, w Nad Niemnem Orzeszkowej.
