M. M., nadzwyczajna we wszystkim, była też wręcz nadzwyczajna w grze. Mieliśmy ja 800, ona...
Po kolacji pan de Bernis zaproponował partyjkę faraona, którego obie panie nie znały, gdyż na...
Kirgizi lubią się bardzo bawić. Umówią się naprzód, że się zbiorą na jakim miejscu; w...
Nie pantofel turecki, a mniej jeszcze żydowski, ani też figurycznie wzięty jako matrymonialne jarzmo, ale...
Piłka był to kłębek z wełny albo z pakuł, tęgo po wierzchu niciami osnuty, potem...
Karty i kości druga zabawa była w Radomiu dla wojskowych, na którą samę bez żadnego...
Dłużej służyły gwardyjakom kubki; była to gra: trzy kubki drewniane, jak półbalsamki małe, gwardyjak gdziekolwiek...
Na początku panowania Augusta III jeszcze były w używaniu po dworach (gdzie panowie chowali wielu...
Zagęściły się karty, a zaginęły pliszki i kości, gdy wymyślono grę rusa, potem tryszaka, do...
Zrobił się z tej gry wielom stopień do fortuny, wielom do upadku, gdy w profesyją...
Bardzo ważna sfera aktywności ludzkiej (wszakże teoretyk kultury Roger Caillois opisał wszelkie działania społeczne jako różne typy gier), niekiedy silna namiętność; motyw gry (w szachy, w karty) znajdziemy zarówno u Kochanowskiego i Krasickiego, jak i u romantyków, czy Prusa, nie mówiąc już o Dostojewskim. W podstawowym znaczeniu jest niemal synonimem zabawy. Gra może stanowić metaforę kondycji ludzkiej (postrzeganej jako nierówna gra z losem). W Kordianie znajdziemy następujący obrazek związany z motywem gry: KORDIAN U drzwi stoją wierzyciele! Lecz bogactwo w miłości znikomą jest marą, Dawałem ci brylanty, dziś sercem się dzielę. WIOLETTA Ach brylanty... Gdzie klucze?... KORDIAN Stój! stój, moje życie! Wczoraj --- aby opóźnić majątku rozbicie, Z twoimi brylantami siadłem do gry stoła; Gra mi wszystko pożarła... Lecz serce anioła!...
