- Ur.
-
1265 r.
w
Florencja
- Zm.
-
1321 r.
w
Rawenna
- Najważniejsze dzieła:
-
Boska komedia
Średniowieczny włoski poeta, filozof, humanista, ceniony jako
kodyfikator języka włoskiego. Utwory literackie pisał w dialekcie
toskańskim, teoretyczne opracowanie na temat użycia w literaturze
języka narodowego zawiera dzieło pisane po łacinie De vulgari
eloquentia (O języku ludowym).
Aktywnie zaangażowany w politykę (co znajduje odzwierciedlenie w jego
głównym dziele, Boskiej Komedii, w którym jego przeciwnicy
polityczni zostają umieszczeni w piekle). Piastował urząd priora
Florencji. W sporach politycznych epoki dotyczących sporów o zakres
władzy między papiestwem a cesarstwem związany z partią gwelfów o
orientacji propapieskiej, z frakcją ,,białych" - po zwycięstwie
frakcji gwelfów ,,czarnych" dożywotnio skazany na banicję z rodzinnego
miasta pod groźbą stosu. Na wygnaniu zmienił zapatrywania polityczne,
stając się gorliwym zwolennikiem monarchii, której apologię zawarł w
osobnym dziele De monarchia (O monarchii).
Przedstawiciel ruchu poetyckiego Dolce stil nuovo (inni: Guinizzelli, Cavalcanti). W historii kultury prąd ten wyrastał z
tradycji liryki prowansalskiej, lecz był bardziej intelektualny;
charakterystyczne dla poetów ,,nowego stylu" było stosowanie symboli i
metafor sublimujących i przekształcających znaczenie np.
wykorzystywanych motywów miłosnych; do założeń członków ruchu należało
wykorzystanie w twórczości literackiej języka narodowego. Ruch ten
uważać można za jeden z wczesnych ,,przyczółków" renesansu.
Dante zyskał już za życia wielką popularność we Włoszech, co napawało
go dumą. Jego najsłynniejsze dzieło początkowo nosiło tytuł
Komedia, zaś odzwierciedlający podziw epitet ,,Boska" został na
trwałe dodany przez czytelników dzieła.
