Motyw: Cnota w utworze Księgi trzecie

Jan Kochanowski

Do gościa (Gościu, własną twarz widzisz przeważnej Dydony...)

Gościu, własną twarz widzisz przeważnej Dydony,

Obraz pozorny, obraz pięknie wystawiony.

Takam była; ale myśl...

Czytaj więcej

Jan Kochanowski

Do Jana (Jeśli stąd jaką rozkosz ma człowiek cnotliwy...)

Jeśli stąd jaką rozkosz ma człowiek cnotliwy,

Gdy wspomina na przeszły wiek swój świętobliwy,

Że...

Czytaj więcej

Jan Kochanowski

Do Mikołaja Wolskiego

Owa jedziesz precz od nas, mieczniku drogi!

Gdzież to mnie też mieć było życzliwsze bogi...

Czytaj więcej

Jan Kochanowski

Do Pawła (Pawle, nie bądź tak wielkim panem do swej śmierci...)

Pawle, nie bądź tak wielkim panem do swej śmierci,

Byś mię kiedy znać nie miał...

Czytaj więcej

Jan Kochanowski

Do Stanisława Wapowskiego

Nie przez pochlebstwo ani złote dary,

Jako te lata zwykły teraźniejsze,

Ale przez cnotę na...

Czytaj więcej

Jan Kochanowski

Epitafium Grzegorzowi Podlodowskiemu, staroście radomskiemu

By wedla cnót i godności

Grzebiono umarłych kości,

Przyszłoby dziś leżeć tobie

W złotym, Podlodowski...

Czytaj więcej

Jan Kochanowski

Nagrobek Hannie Spinkowej od męża

Jeśli człowiek po śmierci słyszy albo czuje,

Hanno, o Hanno moja, twój cię mąż mianuje...

Czytaj więcej

Jan Kochanowski

Na słup kamienny

Jest coś na świecie (kto chce pilno wejźrzeć w rzeczy),

Z czego się dowcip wypleść...

Czytaj więcej