- Grób: 1
- Pamięć: 1
- Przemijanie: 1
Jan KasprowiczStary, czarny krzyż
1
Stary, czarny krzyż,
Mrok oplatał go wokoło
W podwieczorną ciszę —
5Ziemio! Ziemio! Ziemio!
Podziurawion był kulami
Z dawno zmilkłych bitw.
Siadywała przy nim dusza,
Ranne śniąca blaski —
10Ziemio! Ziemio! Ziemio!
Mnogi tędy tłum przechodził,
Głuchy szumiał wiatr,
A pobliski staw głęboką
Spoglądał tęsknicą —
15Ziemio! Ziemio! Ziemio!
O północku, na przyśnicy
[1]
Blady płomyk kwitł:
Hej! — mówiono — skarby leżą
Ukryte pod krzyżem —
20Ziemio! Ziemio! Ziemio!
Wziął się śmiałek do motyki
W świętojańską noc,
Kości ludzkich garść wykopał
Z zaklętej głębiny —
25Ziemio! Ziemio! Ziemio!
Przyszli wierni chrześcijanie,
Schowali je w grób,
Szatan resztki powyrzucał
Człowieczej niedoli —
30Ziemio! Ziemio! Ziemio!
I nie będą mieć spokoju
Po wieczysty wiek —
Wieczór zemrze, ranek zgaśnie,
Dzień i noc zamilkną —
35Ziemio! Ziemio! Ziemio!
W proch rozsypał się nad drogą
Stary, czarny krzyż;
Dusza siedzi na przyśnicy,
Śni o ciemnej pustce —
40Ziemio! Ziemio! Ziemio!