- Modlitwa: 1
- Ofiara: 1
- Pokuta: 1
- Wiara: 1
Uwspółcześniono
- pisownię joty: Syon — Syjon; objata — obiata; miljony — miliony;
- fleksję — końcówki form przymiotnikowych w narzędniku r.n.: gwiaździstem — gwiaździstym.
Maria KonopnickaTekst do mszy śpiewanej[1]
Introit[2]
1Do Boga mego, jak do żywej wody,
Spragniony biegnę w czas błogiej pogody,
Do Boga mego i do Zbawiciela,
Co młodość moją duchem uwesela.
5Do Boga mego, do Jego ołtarzy,
Jak gołębica, dusza się ma waży.
Od rzesz nieświętych jedyna mi droga
Do mego Boga!
PokutaKyrie elejson
[4] — zmiłuj się, o Panie!
10Chryste elejson — winy nasze zmaż!
Wejrzyj na ludu Twego pokajanie,
Pokaż mu dawne swoje zmiłowanie,
Ojcowską ku nam racz obrócić twarz…
Kyrie elejson — winy nasze zmaż!
15
Niech śpiewa Syjon
[6]! Niech brzmi ziemia cała
Odgłosem hymnów i radosnych lir!
O, chwała, Bogu na niebiosach chwała!
A zbożnym ludom pokój tu i mir!
20
O, wstań, Łazarzu, z swojego barłogu,
Wznieś w górę czoło, zrzuć śmiertelny kir!
O, chwała, chwała na niebiosach Bogu!
A zbożnym ludom pokój tu i mir!
Graduale[7]
Na padół smutków i boleści
25Swe żywe Słowo zesłał Pan,
I zstąpił zwiastun dobrej wieści
I zakon
[8] został ludom dan!
O Chryste! Niechaj zdrój żywota
30Ze słowa Twego spłynie nam!
A kiedy burza się rozmiota,
Wśród dzieci Twoje zestąp sam!
W mądrość przedwieczną, która światy tworzy,
Słońca zapala, sieje blaski zorzy,
35Morza napełnia i gwiazd drogi strzeże,
W Boga i w Ojca wszechistnienia wierzę!
W miłość najwyższą, co wzgardziła niebem,
Z ludźmi się dzieląc gorzkim życia chlebem,
W miłość, co krew swą dała nam w ofierze,
40W zbawcę ludzkości, w krzyż Chrystusa — wierzę!
WiaraW serc czystych Twórcę i Pocieszyciela,
W światło, co wieki i ludy obdziela,
W bóstwa z człowiekiem wieczyste przymierze,
W Ducha Świętego, w Trójcę Świętą — wierzę!
45
Wiarą tą znaczę pierś i czoło moje,
O, spraw to, Panie, niech przy niej dostoję,
Ukarz, gdy lud Twój zasłuży na karę!
Lecz nam pozostaw ojców naszych wiarę!
Offertorium[10]
OfiaraOfiarę czystą i dar nieskalany
50Niesiemyć
[11], Panie, na zgładzenie win.
Gdy gromem błyśnie Ojciec rozgniewany,
Niech męką swoją przebłaga Go Syn.
Miłości oto najwyższej obiata
[12],
Wszechmocy Bożej moc tajna i cud.
55Zdrój żywej wody obmywa grzech świata
I chleb anielski nakarmia
[13] Twój lud!
O, przyjmij, Panie, ten kielich zbawienia,
Bo nadszedł błogi litości Twej czas.
I białą hostią Twego przebaczenia
60I wszechmiłości obdziel wszystkich nas!
W istności swojej dla nas niepojęty,
Co słońc miliony masz u swoich nóg,
O, święty, trzykroć święty, święty, święty
Pan nasz i Bóg!
65
Serafów
[15] chóry, jak łan zboża zgięty,
Gwiaździstym czołem biją w niebios próg.
O, święty, trzykroć święty, święty, święty
Pan nasz i Bóg!
Benedictus[16]
O podniesiony na krzyżu, o Chryste,
70Wyciągnij ku nam przebite ramiona!
Gdy duch w ciemnościach omdlewa i kona,
Ty nad nim rozpal swe światło wieczyste!
O podniesiony na krzyżu, o Panie!
Z otchłani wieków wołamy ku Tobie.
75Ty zbaw swe wierne, a nawiedź je
[17] w grobie
I ducha ożyw i daj zmartwychwstanie!
O Zbawicielu, o Baranku boży,
Coś wziął na siebie Ojca swego gniew,
Kiedy nas pomsta wszechmocna zatrwoży,
80Gdy Pan prawicę ciężką swą położy,
Bądź nam miłościw, o Baranku boży,
Coś za nas oddał ciało Swe i krew!
Benedictio[19]
Na pracę ducha i na trud,
85Na posiew dobra i na plon
Błogosław, Panie, wierny lud!
Bądź w sercach naszych, w myślach bądź,
Błogosław każdej chaty próg,
90Jednością wzmacniaj, zgodą rządź,
Boś Ty nasz Ojciec, Ty nasz Bóg!…