- Ciało: 1
- Cnota: 1
- Melancholia: 1
- Zmysły: 1
Wincenty Korab-BrzozowskiKtóra przyjdzietłum. Stanisław Korab-Brzozowski
(przekład z Wincentego Brzozowskiego)
1
Jam Pani oddalonych, odwiecznych ogrodów,
gdzie obok róż cyprysy stoją zamyślone;
otwieram twoje okna, zbyt długo zamknione,
na radość tchnień wiosennych i słonecznych wschodów.
5
umiem zawsze odgadnąć (o Serce pamiętne!)
ciał nagich i przeczystych objawienia smętne,
i grzechy pośród mroków skrywane boleśnie.
Dlatego wstań, o biedny, z przepaści tęsknoty!
10jestem życie błękitne, a gołębie loty
białością nieskalaną wieńczą czoło moje.
Jam oczu zachwycenie, co gwiazdy zapala,
mój uśmiech opiekuńczy od ziemi wyzwala,
i daje nieodmiennych posągów spokoje.