Już się ma pod koniec starożytnemu światu — wszystko, co w nim żyło, psuje się, rozprzęga...
Naprzód, Bogi i ludzie! — Drogi wasze się pokrzyżują od wschodu na zachód, od północy na...
Zrywa jej welon. Pryśnij obsłono duszy mojej! Porywa ją w objęcia. Usta, zostawcie na tym...
Czy już bliski poranek?
Dopiero noc się zaczęła.
A Dzień Sądu czy bliski...
Czyś nie słyszała od wielu świętych, że już bliskie czasy? Czy nie pamiętasz słów Jedynego...
Istnieją liczne wyobrażenia apokaliptyczne, przewidywania dotyczące tego, w jaki sposób będzie wyglądał finał naszej egzystencji na ziemi (od Objawienia św. Jana do wiersza Miłosza W dniu końca świata). Związane są z tym niekiedy pouczenia moralne, wezwania do nawrócenia i poprawy postępowania. Roztaczający taką wizję, formułuje często jednocześnie poglądy na temat kondycji ludzkiej i przeznaczenia, oceny historii itp. Niekiedy świat jest opisywany jako pozostający już teraz w agonalnym stanie — obie wielkie rewolucje europejskie (francuska i rosyjska) oraz Wiosna Ludów były określane jako nieomylny początek końca świata.
