Wyborcze prawa kobiet

czytaj online

Pobieranie e-booka

Wybierz wersję dla siebie:

.pdf

Jeśli planujesz wydruk albo lekturę na urządzeniu mobilnym bez dodatkowych aplikacji.

.pdf

.epub

Uniwersalny format e-booków, obsługiwany przez większość czytników sprzętowych i aplikacji na urządzenia mobilne.

.epub

.mobi

Natywny format dla czytnika Amazon Kindle.

.mobi

inne formaty

Wydana w 1907 roku broszura ma za zadanie propagować — oczywistą dziś — tezę, że głosowanie nie jest powszechne, dopóki wyłączona jest z niego ponad połowa dorosłej populacji ze względu na płeć. Wówczas utrzymywało się przekonanie, że „żądania praw wyborczych przez kobiety są chwilową zachcianką, objawem nadzwyczajnych czasów” i przeminą, gdy wszystko się uspokoi. Dzięki niestrudzonym działaczkom takim jak Paulina Kuczalska-Reinschmit na kwestie dotyczące kobiet i ich praw zaczęto patrzeć racjonalnie.

Broszura przedstawia dzieje walki o prawa kobiet w poszczególnych krajach, od Australii i Nowej Zelandii, przez Stany Zjednoczone Ameryki po państwa europejskie. Autorka referuje, jak kobiety korzystają ze swego prawa, w jaki sposób uzyskanie praw wyborczych powoduje następnie uporządkowanie prawa cywilnego (m.in. w kwestiach prawa małżeńskiego i opieki nad dziećmi, dysponowania majątkiem itp.) pokazuje też, jak praktyka powoduje rozwianie obaw, które stanowiły hamulec dla przyznania praw kobietom. Czynny udział kobiet w sprawach publicznych nie spowodował ani zakłócenia spokoju rodzin, ani zatargów małżeńskich (to były lęki prawicy i konserwatystów), wyborczynie nie były też skłonne ulegać wpływom klerykalnym (to obawy lewicy, socjaldemokratów). Tekst zawiera też ciekawe omówienie wieców, które miały miejsce w Warszawie w latach 1905–1906; wyjaśnia, dlaczego stanowisko endecji, organizującej zamknięte wiece kobiet narodowych, zbliżone jest do polityki hakatystów; zaś w końcowej odezwie podsumowuje celnie wszystkie poruszane kwestie: „bezprawie odtrącające kobietę od wspólnoty prawodawczej pracy, znieczula sumienie powszechne na szereg innych bezprawi, obniża poziom etyczny i zdrowotny społeczeństwa, staje się podwaliną zniewag spełnianych na człowieczej godności w kobiecie”.

Spis treści:

Odezwa

Ta książka jest dostępna dla tysięcy dzieciaków dzięki darowiznom od osób takich jak Ty!

Dorzuć się!

O autorze

Paulina Kuczalska-Reinschmit

Ur.: 15 stycznia 1859 w Warszawie
Zm.: 13 września 1921 w Warszawie

Najważniejsze dzieła:: Nasze drogi i cele. Szkic do programu działalności kobiecej (1897), Stan wykształcenia kobiet w Polsce (1902), Historia ruchu kobiecego (1903), Młodzież żeńska i sprawa kobieca (1906), Wyborcze prawa kobiet (1907), Siostry (dramat psychologiczny (1908).

Nazywana Wodzem, Hetmanką, Sterniczką polska feministka i działaczka społeczna, wydawczyni i publicystka.
Pochodziła z rodziny ziemiańskiej osiadłej w guberni kijowskiej; jej matka, Ewelina z Jastrzębiec-Porczyńskich, która należała do grupy Entuzjastek Narcyzy Żmichowskiej. W 1879 r. Paulina Kuczalska wyszła za mąż za Stanisława Reinschmita, wysokiego urzędnika Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego; mąż zaraził ją chorobą weneryczną, w wyniku której straciła oko. Po rozstaniu z mężem, który przejął opiekę nad ich synem Leonem, w latach 1885--1889 studiowała nauki ścisłe w Genewie i Brukseli. W 1889 r. wraz z Marią Szeligą wzięła udział w międzynarodowym kongresie organizacji kobiecych w Paryżu.
Publicystyką zajęła się już w 1881 r., jej teksty ukazywały się drukiem na łamach ,,Tygodnika Ilustrowanego", ,,Kuriera Warszawskiego", ,,Kuriera Codziennego" i in. Polemizując m.in. z Orzeszkową, którą skądinąd darzyła ogromną czcią, głosiła konieczność wywalczenia praw politycznych kobiet nawet przed odzyskaniem niepodległości Polski, a poświęcanie kwestii kobiecej sprawie narodowej uważała za bezcelowe i szkodliwe.
W 1894 r. przy Towarzystwie Popierania Przemysłu i Handlu stworzyła Delegację Pracy Kobiet mającą za zadanie walkę o pełny dostęp kobiet do cechów rzemieślniczych oraz prowadzenie kursów zawodowych dla kobiet. W 1907 r. założyła Związek Równouprawnienia Kobiet Polskich. Nakładem organizacji publikowano czasopismo ,,Ster" poświęcone tematyce feministycznej (wcześniej wydawane we Lwowie w l. 1895--1897, zaś w Warszawie od 1907 do 1914). Współpracowały z nią najwybitniejsze ówczesne działaczki feministyczne: Janina Baudouin de Courtenay, Justyna Budzińska-Tylicka, Kazimiera Bujwidowa, Maria Dulębianka, Maria Konopnicka, Iza Moszczeńska, Eliza Orzeszkowa, Józefa Sawicka, Cecylia Walewska; w ,,Sterze" publikowali też m.in. Piotr Chmielowski, Stefan Żeromski i Piotr Włast (ur. jako Maria Komornicka).

Od r. 1883 Finlandia ma już pismo sprawie kobiecej poświęcone, które utrzymuje się liczbą abonentek...

Paulina Kuczalska-Reinschmit, Wyborcze prawa kobiet

gdy kobieta stoi u steru, połów bywa zwykle największy

Paulina Kuczalska-Reinschmit, Wyborcze prawa kobiet

Przez szereg lat corocznie lub przy każdej okazji reform podawane były petycje, stawiane w parlamencie...

Paulina Kuczalska-Reinschmit, Wyborcze prawa kobiet