Motyw: Kobieta w utworze Lalka, tom drugi

W tej chwili panna Izabela wstała nagle od swego stolika i podeszła do nich; była...

Jestem przecie jego przyjacielem, a już to samo wkłada na mnie obowiązek nieostrzegania o niebezpieczeństwach...

— Pani łaskawa, nie udawajmy, że się nie rozumiemy. Pani wie, że dla mężczyzny kochającego kobieta...

— Wiesz, że jesteś zuchwały!… — mówiła przyciszonym głosem panna Izabela.

— To właśnie stanowi moją siłę — odparł...

Niegdyś wierzyłem, że są tu, na ziemi,

Białe anioły z skrzydłami jasnemi…

Piękne anioły!… jasne...

— O!… Mraczewski?… Już nie bawi się w socjalizm?

— Ale skąd! on mówi, że byle człowiek...

— Stary romantyku!… stary romantyku!… — mówił. — Chwytasz się za głowę, bo w twojej chorej wyobraźni ciągle...

— Paradoks!… To są przecie fakta. A cóż pan sądzisz, czy Starski nie ma zasługi, że...

Chociaż… zdaje mi się, że pan trochę przecenia zasługi tego… pana, a już całkiem zapomina...