Liryki lozańskie to zbiór wierszy Adama Mickiewicza. Liryki powstały w latach 1839–1840 podczas pobytu poety w Lozannie, a zostały opublikowane dopiero po śmierci autora.
Adam Mickiewicz po napisaniu Pana Tadeusza nie publikował więcej poezji. Po jego śmierci liryki zostały odnalezione i zebrane w tom na podstawie charakterystycznych cech wspólnych. Mickiewicz odszedł w nich od retoryki i opisów, są to utwory bardziej zwięzłe i melodyjne.
W skład zbioru wchodzą m.in: Snuć miłość, Nad wodą wielką i czystą, Gdy tu mój trup oraz Polały się łzy.
