
Maria Konopnicka
Nasza szkapa
Nazajutrz przyszedł zziębnięty i, zacierając skostniałe ręce, od progu zawołał:
— Ciesz się, Anulku! Wisła tylko...
Nazajutrz przyszedł zziębnięty i, zacierając skostniałe ręce, od progu zawołał:
— Ciesz się, Anulku! Wisła tylko...
Kiedym się obudził, Felek już stał na sienniku i zapinał pasek na opadających go porciętach...
Za pomocą tego hasła zaznaczamy fragmenty mówiące o postawie przedkładania ponad własny interes — dobra innych. Może to być dobro osoby, z którą łączy nas przyjaźń, miłość lub/i więzy rodzinne, albo też dobro wspólnoty, do której czujemy się przynależni. Poświęcenie wiąże się z motywem ofiary, ale ma węższe znaczenie. W Siłaczce bohaterka poświęca swoje życie idei pracy organicznej, a więc jest to poświęcenie na rzecz społeczeństwa (czy też narodu, ale w przewartościowanym rozumieniu pozytywistycznym). W Naszej szkapie osobistym poświęceniem dla rodziny jest, gdy matka sprzedaje swój największy skarb — garnek.