Zbiór ośmiu bajek Artura Oppmana o charakterze wychowawczym. Bohaterami tych wierszowanych opowieści są dzieci mające różne przywary, złe nawyki lub niesłuchające rodziców.
Konsekwencją tych braków są nieprzyjemne lub wręcz tragiczne przygody, które dla odbiorcy mają mieć wydźwięk dydaktyczny. Z dzisiejszej perspektywy opowieści te mogą się wydać zbyt uproszczone i brutalne jako przekaz służący do piętnowania niewłaściwych wzorców, a promowania tych pożądanych. Stanowią jednak doskonałe świadectwo XIX-wiecznej pedagogiki.
Artur Oppman był jednym z najbardziej znanych warszawskich poetów okresu Młodej Polski, redaktor naczelny pisma „Żołnierz polski”, żołnierz Wojska Polskiego, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej.
