Motyw: Kobieta w utworze Pan Wołodyjowski

— Jaż się z waćpanną nie próbuję, jeno ją uczę! — odparł mały rycerz. — Dobrze tak! Jak...

— Złaź, złaź!

— Nie zlazę!

— Dobrze, to siedź; powiem ci jeno, że to nawet i niepolitycznie...

Za czym siadła na stołku, złożywszy ręce w małdrzyk, a buzię w ciup, jak przystało...

Nagle ujrzał przed sobą idącą naprzeciw jakąś wysmukłą postać.

Była to Krzysia Drohojowska.

Pan Michał...

— Krzysia jest mi przyjacielem.

— Przyjacielem, nie przyjaciółką? To chyba dlatego, że ma wąsy! Przyjacielem jestem...

Pan Michał rzucał się całą noc i nie mógł spać, bo mu niespokojne myśli przez...

Krzysia instynktem niewieścim odgadła natychmiast, że w panu Michale dokonywa się jakaś przemiana. Jednocześnie było...

Ale czy godziło się odjeżdżać i słowa Krzysi nie rzec, i zostawić ją tak, jak...

Otóż strach go brał, czy się jej nie wydał małym.

Jednakże był to próżny strach...

Pani Makowiecka nadjechała o zupełnym już mroku, a Ketling wyszedł aż przed bramę na jej...