ZBIÓRKA KRYZYSOWA
Potrzebujemy 125 tys. zł do końca 2024 roku, żeby móc dalej funkcjonować. Dlaczego?

Platon, Sofista

Pobieranie e-booka

Wybierz wersję dla siebie:

.pdf

Jeśli planujesz wydruk albo lekturę na urządzeniu mobilnym bez dodatkowych aplikacji.

.epub

Uniwersalny format e-booków, obsługiwany przez większość czytników sprzętowych i aplikacji na urządzenia mobilne.

.mobi

Natywny format dla czytnika Amazon Kindle.

Dialog Sofista zaliczany jest do późnych tekstów Platona. Po rozważaniach na temat tego, czym jest wiedza, przedstawionych w dialogu Teajtet, następnego dnia Sokrates i jego rozmówcy spotykają się ponownie. Teodor i Teajtet przyprowadzają ze sobą Gościa z Elei, a Sokrates proponuje, żeby porozmawiać o trzech rodzajach ludzi: sofiście, polityku i filozofie, którzy, jak się zdaje, posługują się pewnymi rodzajami wiedzy poznawczej.

Głównym dyskutantem jest Gość z Elei, który próbuje ustalić, kim jest sofista i czym różni się on od filozofa i polityka. W celu sklasyfikowania i zdefiniowania sofisty Gość posługuje się specyficzną metodą: dokonuje podziału ogólniejszego pojęcia na dwa przeciwstawne, podrzędne pojęcia składowe i powtarza takie podziały na kolejnych szczeblach hierarchii pojęć, aż do ostatniego, niepodzielnego pojęcia sofisty.

Cechą definicyjną sofisty okazuje się umiejętność należąca do „stwarzania złudnych wyglądów”, mianowicie wywoływanie mniemań, tworzenie zdań fałszywych, mających pozór prawdziwości. Przyznanie istnienia zdaniom fałszywych sprawia Gościowi kłopot i wydaje się nonsensowne, wewnętrznie sprzeczne, gdyż „ośmiela się zakładać, że istnieje to, co nie istnieje”.

W niemal wszystkich napisanych przez Platona dialogach filozoficznych występuje postać Sokratesa. W dialogach wczesnych, zwanych sokratejskimi, wygłaszane przez tę postać poglądy relacjonują stanowisko Sokratesa lub też są ich autorską interpretacją. W dialogach okresu późnego, do których należy Sofista, literacki Sokrates przekazuje idee Platona, stopniowo przestaje pełnić rolę głównego mówcy, a w ostatnim i najobszerniejszym, w Prawach, już nie występuje.

Dialog przetłumaczył Władysław Witwicki, znawca kultury starożytnej, autor przekładu niemal całości dzieł Platona. Pierwszy z przetłumaczonych przez niego dialogów — Uczta — został wydany w 1909 roku. Władysław Witwicki do końca życia zajmował się tłumaczeniem i objaśnianiem dzieł Platona, a jego przekłady są głęboko zakorzenione w kulturze polskiej i uznaje się je za wybitne.

Książka Sofista Platona dostępna jest jako e-book (EPUB i Mobi) oraz plik PDF.

Ta książka jest dostępna dla tysięcy dzieciaków dzięki darowiznom od osób takich jak Ty!

Dorzuć się!

O autorze

Platon
Rzymska kopia popiersia Homera, autor nieznany, domena publiczna

Platon

Ur.
427 p.n.e. w Atenach (a. na Eginie)

Zm.
347 p.n.e. w Atenach

Najważniejsze dzieła:
Obrona Sokratesa, Kriton, Fedon, Uczta, Fajdros, Gorgiasz, Timajos, Państwo, Prawa

Właśc. Arystokles. Filozof grecki, twórca systemu zw. idealizmem. Twierdził, że idee (szczególnie pojęcia ogólne, dotyczące etyki i logiki) istnieją jako czyste, niezmienne prawzory podlegających zmianom zjawisk materialnych; rzeczywistość idei uznawał za jedynie prawdziwą. Założyciel szkoły zw. Akademią Platońską w Atenach (387 r. p.n.e.). Wywodził się z arystokracji ateńskiej (przez matkę był spokrewniony z Solonem), co miało wpływ na jego antydemokratyczne poglądy: w swoim Państwie hierarchiczność ustroju wywodził z ,,naturalnej" nierówności dusz ludzkich, zależnej od pochodzenia społecznego. Ostatecznie swoje stanowisko polityczne utwierdził w związku ze skazaniem na śmierć w demokratycznym procesie swego mistrza, Sokratesa. Po tym wydarzeniu wraz z grupą przyjaciół na 12 lat opuścił rodzinne polis.
W niemal wszystkich napisanych przez Platona dialogach filozoficznych występuje postać Sokratesa. W dialogach wczesnych, zwanych sokratejskimi, wygłaszane przez tę postać poglądy relacjonują stanowisko Sokratesa lub też są ich autorską interpretacją. W dialogach okresu średniego oraz okresu późnego literacki Sokrates przekazuje idee Platona, stopniowo przestaje pełnić rolę głównego mówcy, a w ostatnim i najobszerniejszym, w Prawach, już nie występuje.

  • Przeczytaj artykuł o autorze w Wikipedii