Typowe dla twórczości Edgara Allana Poe'go opowiadanie grozy, bazujące na lękach epoki.
W XIX wieku nasiliła się w społeczeństwie tafefobia: strach przed omyłkowym pogrzebaniem żywcem. Krążyły prawdziwe i zmyślone opowieści o ludziach, którzy zapadli w śpiączkę, letarg lub katatonię, zostali pośpiesznie uznani za martwych i pochowani, a jakiś czas potem po otwarciu trumny znalezieni w dziwnych pozycjach wskazujących na to, że się zbudzili i zmarli w grobie straszliwą śmiercią. Osoby cierpiące na tafefobię instruowały bliskich i pozostawiały w testamentach szczegółowe zapisy, jak należy postępować z ich ciałem po śmierci. Fryderyk Chopin zażądał wycięcia mu serca po śmierci, George Washington prosił, aby jego ciało było przechowywane przez trzy dni, Hans Christian Andersen i Alfred Nobel poprosili o przecięcie im żył, gdyby sprawiali wrażenie martwych.
Strach przed pogrzebaniem żywcem osiągnął szczyt podczas pandemii cholery, kiedy pospiesznie chowano wiele ofiar choroby. Lęk, wzmagany przez doniesienia lekarzy i sensacyjne relacje prasowe, doprowadził do wynalezienia „trumien ratunkowych”. W Europie i Stanach Zjednoczonych złożono ponad 100 patentów na takie trumny, wyposażane w sznurki przywiązane do umieszczonych nad grobem dzwonków alarmowych i inne mechanizmy, które przedwcześnie pochowanej osobie miały umożliwić zasygnalizowanie, że żyje, i pomóc przetrwać do czasu uratowania.
Opowiadanie Przedwczesny pogrzeb Edgara allana Poe'go dostępne jest jako e-book (EPUB i Mobi Kindle) oraz plik PDF.
