Motyw: Przyjaźń w utworze Potop

Tegoż wieczora pan Tyzenhauz zbliżył się do pana Kmicica.

— Wybacz waszmość — rzekł — z miłości to...

W środku oddziału szły cztery wielbłądy juczne; tłum zgadywał, że w tych jukach znajdowały się...

— Bywaj, miły Soroka! bywaj!

Żołnierz wszedł do izby i pierwszym ruchem chciał paść do nóg...

— Król też zaraz zakrzyknął: „Gotowa dla Jędrka ekspedycja, od której dusza się w nim uraduje...

Kto by zaś się tej przychylności mojej dla W-nego Andrzeja Kmicica dziwował albo w tym...

— Mała to szlachta, ale starożytna i sławna. Dziaduś nieboszczyk zawsze się w nich kochał i...

— Nie! Nie na pocieszenie! — odpowiedział Kulwiec-Hippocentaurus — ale jeszcze raz za zdrowie Jędrusia, naszego rotmistrza kochanego...

— Waćpan wiedziałeś o śmierci dziadusia podkomorzego? — spytała panna.

— Nie wiedziałem, alem go łzami rzewnymi opłakał...

Waćpanna tego nie rozumiesz, co to jest służyć pod jedną chorągwią i wojnę razem odbywać...

A że ja wyciąłem tę hardą szlachtę, to Bóg widzi, iż nie stało się to...