ZBIÓRKA KRYZYSOWA
Potrzebujemy 125 tys. zł do końca 2024 roku, żeby móc dalej funkcjonować. Dlaczego?

Józef Birkenmajer, Pozdrowienie anielskie w narodzie polskim

Pobieranie e-booka

Wybierz wersję dla siebie:

.pdf

Jeśli planujesz wydruk albo lekturę na urządzeniu mobilnym bez dodatkowych aplikacji.

.epub

Uniwersalny format e-booków, obsługiwany przez większość czytników sprzętowych i aplikacji na urządzenia mobilne.

.mobi

Natywny format dla czytnika Amazon Kindle.

Esej na temat jednej z najważniejszych modlitw w tradycji polskiej. Analiza zmian, jakie zachodziły w jej tekście na przestrzeni wieków oraz podejścia społeczeństwa do tej narodowej relikwii.

Józef Birkenmajer (1897–1939), slawista, historyk literatury, poeta i tłumacz, do Pozdrowienia anielskiego podchodzi z naukowego, językoznawczego punktu widzenia. Rozpatrując najstarsze greckie wersje tej modlitwy, dowodzi że kształt, w jakim występowała ona od V w. jest prawie identyczny z Bogurodzicą, pieśnią śpiewaną przez rycerstwo polskie pod Grunwaldem. Dalsze analizy wyjaśniają, z jakiego powodu w modlitwie pojawiają się nawiązania do Boskiego Macierzyństwa Marji, a także jaki wpływ miała popularyzacja na ziemiach polskich łacińskiego przekładu modlitwy. Pozdrowienie anielskie w narodzie polskim to porcja całkiem interesującej publicystyki, nie tylko dla językoznawców, ale również dla historyków i religioznawców.

Ta książka jest dostępna dla tysięcy dzieciaków dzięki darowiznom od osób takich jak Ty!

Dorzuć się!

O autorze

Józef Birkenmajer
Józef Birkenmajer, domena publiczna, Wikimedia Commons

Józef Birkenmajer

Ur.
19 marca 1897 w Czernichów
Zm.
26 września 1939 w Warszawie
Najważniejsze dzieła:
Opowiadania Margośki, Łzy Chrystusowe, Poszumy Bajkału, Ulicą i drogą, artykuły i studia krytyczne w czasopismach

Był synem astronoma Ludwika Antoniego Birkenmajera i Zofii z Karlińskich. Miał liczne rodzeństwo. Podczas pierwszej wojny światowej służył dla armii cesarskiej, później znalazł się w niewoli rosyjskiej na Syberii. Poznał tam swoją żonę Marię Jentkiewicz. Mieli syna Krzysztofa. Po I wojnie światowej przeszedł przez wszystkie szczeble naukowe na Uniwersytecie Jagiellońskim na kierunku slawistyka. Później, jako profesor, przebywał w Stanach Zjednoczonych, gdzie był do 1939 r. W tym samym roku powrócił do Warszawy. Zginął podczas oblężenia stolicy w 1939 r.