Motyw: Kobieta w utworze Przedwiośnie

Zbliżała się młoda dama sadząc ślicznymi, wspaniałymi skokami na przepysznym szpaku. Obok niej kłusował jeździec...

Pani Kościeniecka niepostrzeżenie zeszła ze schodów, które z holu wejściowego prowadziły na piętro. Była ubrana...

Trupy, które jego arba zbierała w ulicach i na placach miasta, a które amatorowie życia...

Świetnie, a nade wszystko zgrabnie siedziała na koniu.

Była wysmukła, niezwykle kształtna, muskularna i, widać...

Cezary, siedzący naprzeciwko księdza Anastazego, gibnął się gwałtownie i byłby uderzył kapłana głową w piersi...

— Mnie tam to wcale nie wzrusza, co tłum zobaczy u mnie pod sukienką. Inna rzecz...

— Los! Rzeczywiście! Dola, żeby się urodzić kobietą i nie móc przynajmniej pomścić się na wrogach...

Cezary nie dowierzał i poprosił, żeby weszła do jego pokoju, gdyż ma jej coś ciekawego...

Zaraz ruszył — o litości! — do ciotki Anieli.

Ta powitała jego jałmużnę niemal okrzykiem. Obiedwie ciotki...

Nic w niej nie było z rozpusty, a wszystko było z miłości. Nawet te sprawy...