Motyw: Zazdrość w utworze Przedwiośnie

Lecz i Cezary był rad ze zjawienia się tych panien. Tknięty nagłą rezolucją, zaledwie usiadły...

I oto w tej ostatecznej prostracji — wyjście jakieś przebłysnęło. Ulga się kędyś objawiła w twardym...

— I ślub ten staje na przeszkodzie naszemu szczęściu?

Zawahała się, zakołysała na miejscu, nie mogąc...

Ostrzeżona przez tajne impulsy instynktu, uskoczyła do swej wnęki na schodach, wtargnęła we współczujące jej...

Spokojnie czekał. Gdzieś daleko, na piętrze, słychać było rozmowę. — Śmiech. — Śmiech był kobiecy. Ale i...

Obok niej szedł wyfraczony, wyelegantowany, lśniący lakierami, gorsem, ogolonymi policzkami i to jedną, to drugą...