Nie rzucim ziemi, skąd nasz ród (…) — tekst Marii Konopnickiej został napisany i opublikowany po raz pierwszy w 1908 r. w „Gwiazdce Cieszyńskiej”, szybko zyskując popularność; w styczniu 1910 r. Feliks Nowowiejski dopisał melodię do znanych już słów, a 15 lipca 1910 r., w rocznicę 500-lecia zwycięstwa w bitwie pod Grunwaldem, podczas odsłonięcia Pomnika Grunwaldzkiego w Krakowie pieśń została wykonana publicznie przez kilkuset chórzystów z różnych zaborów pod batutą kompozytora; rota to tekst dowolnej przysięgi, w tradycji polskiej nazwa szczególnie kojarzy się z tytułem tego właśnie utworu: Rota była jednym z tekstów branych pod uwagę przy wyborze hymnu Polski odrodzonej w 1918 r. [przypis edytorski]

pogrześć — dziś popr.: pogrzebać. [przypis edytorski]

szczep piastowy — spadkobiercy dynastii Piastów. [przypis edytorski]

gnębił — w innej wersji: zniemczył („Nie damy, by nas zniemczył wróg”). [przypis edytorski]

Niemiec — w innej wersji: Krzyżak (tak w rękopisie utworu oraz opartym na nim wyd. krytycznym poezji Marii Konopnickiej w oprac. prof. J. Czubka z 1915 r., t. VII, s. 236). W Polskim śpiewniku narodowym z melodiami w oprac. Waleriana Adamskiego z 1919 r. wers ten brzmi: „Nie będzie nikt już pluł nam w twarz”. [przypis edytorski]

Pójdziem, gdy zabrzmi złoty róg — pobrzmiewa tu nawiązanie do ważnego motywu z Wesela Wyspiańskiego. [przypis edytorski]

W Ojczyzny imię — w innej wersji tekstu wers ten brzmi: „Na Polski imię, na Jej cześć”. [przypis edytorski]