ZBIÓRKA KRYZYSOWA
Potrzebujemy 125 tys. zł do końca 2024 roku, żeby móc dalej funkcjonować. Dlaczego?

Safona, Wybór poezji, Wzbroniony owoc
 
  • 1.75×
  • 1.5×
  • 1.25×
  • 0.75×
  • 0.5×

Pobieranie e-booka

Wybierz wersję dla siebie:

.pdf

Jeśli planujesz wydruk albo lekturę na urządzeniu mobilnym bez dodatkowych aplikacji.

.epub

Uniwersalny format e-booków, obsługiwany przez większość czytników sprzętowych i aplikacji na urządzenia mobilne.

.mobi

Natywny format dla czytnika Amazon Kindle.

Pobieranie audiobooka

Wybierz wersję dla siebie:

.mp3

Uniwersalny format, obsługiwany przez wszystkie urządzenia.

OggVorbis

Otwarty format plików audio, oferujący wysokiej jakości nagranie.

Ta książka jest dostępna dla tysięcy dzieciaków dzięki darowiznom od osób takich jak Ty!

Dorzuć się!

O autorze

Safona
Alkajos i Safona, Malarz Brygosa (ok. 470 pne), fot. Bibi Saint-Pol, domena publiczna. Z Akragas (Sycylia).

Safona

Ur.
między 630 a 618 r. p.n.e. w Mitylenie a. Eresos na wyspie Lesbos w Grecji
Zm.
między 604 a 590 r. p.n.e. na wyspie Lesbos w Grecji
Najważniejsze dzieła:
Hymn do Afrodyty, Zgon Adonisa, Pieśń o Attydzie, Zazdrość, Do brata Charakosa i in.

Starogrecka poetka, przedstawicielka twórców liryki eolskiej, obok Pindara i Anakreonta zaliczana najwybitniejszych liryków starożytności. Żyła na przełomie VII i VI wieku p.n.e. Pochodziła z zamożnego rodu arystokratycznego, wcześnie osierocona przez ojca, była wychowywana wraz z trzema braćmi przez matkę. Na wyspie Lesbos, z którą wiąże się jej życie i którą rozsławiła swą poezją, utworzyła wokół siebie grupę złożoną z niezamężnych dziewcząt, które kształciła w zakresie tańca, gry na lirze i poezji. Niektórym z uczestniczek spotkań w domu Safony poświęcone są utwory poetki, niektóre z nich to liryki miłosne. Od nazwy rodzinnej wyspy Safony pochodzi określenie miłość lesbijska, odnoszące się do homoerotycznych relacji między kobietami. Z zachowanych do dziś utworów większość to jedynie mniejsze lub większe fragmenty, jednak nawet w lirycznych ułomkach i drobiazgach znajduje wyraz niezwykła delikatność uczuć, ujmująca prostota i wrażliwość, a także naturalna religijność Safony: wątki wierzeń greckich dochodzą to do głosu w formie obdarzonej wdziękiem i lekkością. W poetyce spuściznę Safony stanowi tzw. strofa saficka, czterowersowa, składająca się z trzech wersów jedenastozgłoskowych i ostatniego pięciozgłoskowego; w poezji polskiej zastosowana została m.in. przez Jana Kochanowskiego w Pieśni X z Ksiąg Pierwszych (,,Kto mi dał skrzydła, kto mię odział pióry").