Potrzebujemy Twojej pomocy!

Na stałe wspiera nas 455 czytelników i czytelniczek.

Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?

Henryk Sienkiewicz, H.K.T.

Pobieranie e-booka

Wybierz wersję dla siebie:

.pdf

Jeśli planujesz wydruk albo lekturę na urządzeniu mobilnym bez dodatkowych aplikacji.

.epub

Uniwersalny format e-booków, obsługiwany przez większość czytników sprzętowych i aplikacji na urządzenia mobilne.

.mobi

Natywny format dla czytnika Amazon Kindle.

H. K. T. to tytuł bajki Henryka Sienkiewicza, ale przede wszystkim skrótowa nazwa organizacji nacjonalistycznej (znanej również jako Hakata), której celem była germanizacja na ziemiach pruskich.

Sienkiewicz przedstawia w bajce scenkę — rozmowę dwóch ptaków, sokoła i sępa. Sęp pragnie zabić sokoła, zjeść i przejąć jego gniazdo.

W krótkim utworze Sienkiewicz w prosty sposób przedstawił politykę działania tego, kto uważa się za silniejszego i rości sobie prawo do przemocy, wobec innych — choć czasem nie dostrzega jego siły…

Opowiadanie H. K. T. zostało po raz pierwszy opublikowane w 1902 roku na łamach „Tygodnika Ilustrowanego”.

Ta książka jest dostępna dla tysięcy dzieciaków dzięki darowiznom od osób takich jak Ty!

Dorzuć się!

O autorze

Henryk Sienkiewicz
autor nieznany, domena publiczna, Wikimedia Commons

Henryk Sienkiewicz

Ur.
5 maja 1846 w Wola Okrzejska
Zm.
15 listopada 1916 w Vevey
Najważniejsze dzieła:
Ogniem i mieczem, Potop, Pan Wołodyjowski, Krzyżacy (1900), W pustyni i w puszczy, Janko Muzykant

Polski powieściopisarz i publicysta, laureat Nagrody Nobla za „całokształt twórczości” (1905). Studiował (1866-71) na różnych wydziałach Szkoły Głównej i rosyjskiego UW, lecz żadnego nie ukończył. Pracował jako dziennikarz (felietony pod pseud. „Litwos”) i jako korespondent w Ameryce Pn. (1876-78). Wiele podróżował (Konstantynopol, Ateny, Zanzibar). Debiutował w 1872 r. powieścią współczesną Na marne oraz tendencyjnymi nowelami Humoreski z teki Worszyłły. Sławę przyniosły mu powieści historyczne.
Działacz społeczny: ufundował (1889) stypendium, z którego korzystali m.in. Wyspiański, Konopnicka, Przybyszewski i Tetmajer; założył sanatorium przeciwgruźlicze dla dzieci w Bystrem; wyjechawszy do Szwajcarii w 1914 r. organizował pomoc ofiarom wojny w Polsce.

  • autor: Cezary Ryska