Spis treści
Sowiński w okopach Woli
1
Klęska, Walka, ŻołnierzW starym kościółku na Woli
Został jenerał[1] Sowiński,
Starzec o drewnianej nodze,
I wrogom się broni szpadą;
5A wokoło leżą wodze
Batalionów i żołnierze,
I potrzaskane armaty,
I gwery[2]: wszystko stracone!
Jenerał się poddać nie chce,
10Ale się staruszek broni
Oparłszy się na ołtarzu,
Na białym bożym obrusie,
I tam łokieć położywszy,
Kędy zwykle mszały[3] kładą,
15Na lewej ołtarza stronie,
Gdzie ksiądz Ewangelią czyta.
I wpadają adiutanty[4],
Adiutanty Paszkiewicza,
I proszą go: „Jenerale,
20Poddaj się… nie giń tak marnie”.
Na kolana przed nim padli,
Jak ojca własnego proszą:
„Oddaj szpadę, Jenerale,
Marszałek sam przyjdzie po nią…”
25
„Nie poddam się wam, panowie —
Rzecze spokojnie staruszek —
Ani wam, ni marszałkowi
Szpady tej nie oddam w ręce,
Choćby sam car przyszedł po nią,
30To stary — nie oddam szpady,
Lecz się szpadą bronić będę,
Póki serce we mnie bije.
Ojczyzna, Polak, Śmierć bohaterska, Żołnierz„Choćby nie było na świecie
Jednego już nawet Polaka,
35To ja jeszcze zginąć muszę
Za miłą moją ojczyznę,
I za ojców moich duszę
Muszę zginąć… na okopach,
Broniąc się do śmierci szpadą
40Przeciwko wrogom ojczyzny.
„Aby miasto pamiętało
I mówiły polskie dziatki,
Które dziś w kołyskach leżą
I bomby grające słyszą,
45Aby, mówię, owe dziatki
Wyrósłszy wspomniały sobie,
Że w tym dniu poległ na wałach
Jenerał — z nogą drewnianą.
Kaleka, Młodość, Starość, Śmierć, Śmierć bohaterska„Kiedym chodził po ulicach,
50I śmiała się często młodzież,
Żem szedł na drewnianej szczudle
I często, stary, utykał.
Niechże teraz mię obaczy,
Czy mi dobrze noga służy,
55Czy prosto do Boga wiedzie
I prędko tam zaprowadzi.
„Adiutanty me, fircyki,
Że byli na zdrowych nogach,
Toteż usłużyli sobie
60W potrzebie — tymi nogami,
Tak że muszę na ołtarzu
Oprzeć się, człowiek kulawy,
Więc śmierci szukać nie mogę,
Ale jej tu dobrze czekam.
65
Polak, Śmierć, Śmierć bohaterska, Święty„Nie klękajcie wy przede mną,
Bo nie jestem żaden święty.
Krew, WalkaAle Polak jestem prawy,
Broniący mego żywota;
Nie jestem żaden męczennik,
70Ale się do śmierci bronię
I kogo mogę, zabiję,
I krew dam — a nie dam szpady…”
To rzekł jenerał Sowiński,
Starzec o drewnianej nodze,
75I szpadą się jako fechmistrz[5]
Opędzał przed bagnetami;
Aż go jeden żołnierz stary
Uderzył w piersi i przebił…
Opartego na ołtarzu
80I na tej nodze drewnianej.
Przypisy
[3]
mszał (włśc. Mszał Rzymski, łac. Missale Romanum) — podstawowa księga liturgiczna w kościele katolickim, służąca do odprawiania mszy. [przypis edytorski]
[4]
adiutant (z łac. adiutare: pomagać) — wojskowy asystujący wyższemu oficerowi, roznoszący rozkazy i spełniający inne funkcje pomocnicze. [przypis edytorski]
[5]
fechmistrz — mistrz fechtunku, czyli sztuki walki bronią białą (szablą, szpadą, floretem); mistrz szermierki. [przypis edytorski]
Bezpieczne płatności zapewniają:
Dane do przelewu tradycyjnego:
nazwa odbiorcy
Fundacja Wolne Lektury
adres odbiorcy
ul. Marszałkowska 84/92 lok. 125, 00-514 Warszawa
numer konta
75 1090 2851 0000 0001 4324 3317
tytuł przelewu
Darowizna na Wolne Lektury + twoja nazwa użytkownika lub e-mail
wpłaty w EUR
PL88 1090 2851 0000 0001 4324 3374
Wpłaty w USD
PL82 1090 2851 0000 0001 4324 3385
SWIFT
WBKPPLPP
Proszę czekać...
Słuchaj od tego miejsca
