Potrzebujemy Twojej pomocy!

Na stałe wspiera nas 457 czytelników i czytelniczek.

Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?

Tak, dorzucę się do Wolnych Lektur! Tym razem nie pomogę, przechodzę prosto do biblioteki
Strona główna Literatura

Friedrich Nietzsche

Tako rzecze Zaratustra

tłum. Wacław Berent

Friedrich Nietzsche, Tako rzecze Zaratustra
czytaj online

Pobieranie e-booka

Wybierz wersję dla siebie:

.pdf

Jeśli planujesz wydruk albo lekturę na urządzeniu mobilnym bez dodatkowych aplikacji.

.epub

Uniwersalny format e-booków, obsługiwany przez większość czytników sprzętowych i aplikacji na urządzenia mobilne.

.mobi

Natywny format dla czytnika Amazon Kindle.

Tako rzecze Zaratustra to najsłynniejszy utwór prozatorski autorstaw Fryderyka Nietzschego. Dzieło jest jednocześnie traktatem filozoficznym, a także teologicznym — to w nim Nietzsche głosi śmierć Boga, wolę mocy, wieczny powrót.

Przedstawia w nim także swoją koncepcję nadczłowieka — głosi jego rychłe nadejście — wypowiada się na temat kondycji ludzkiej i upadku kultury zachodniej, a zwłaszcza chrześcijańskiej. Swoje refleksje wkłada w usta perskiego mnicha, Zaratustry, który po doświadczeniu przemiany, a także długiej kontemplacji w samotności, idzie do ludzi, by głosić otrzymany dar.

Fryderdyk Nietzsche był niemieckim filozofem, którego działalność przypadła na drugą połowę XIX wieku. Głosił tak zwaną filozofię życia, przedstawił wiele koncepcji myślowych związanych z ludzką moralnością oraz negatywnym stosunkiem do cywilizacji zachodniej i kultury chrześcijańskiej. Był jednym z najbardziej kontrowersyjnych filozofów w historii, zwłaszcza po wykorzystaniu jego myśli przez ugrupowania nazistowskie. Dzieło życia Nietzschego, Tako rzecze Zaratustra, było wydawane w latach 1883–1885.

Spis treści:

    Przedmowa Zaratustry. O nadczłowieku i ostatnim człowieku
  1. 1.
  2. 2.
  3. 3.
  4. 4.
  5. 5.
  6. 6.
  7. 7.
  8. 8.
  9. 9.
  10. 10.
  11. Mowy Zaratustry
    12. O trzech przemianach
    1. O kazalnicach cnoty
    2. O zaświatowcach
    3. O wzgardzicielach ciała
    4. O radości i namiętnościach
    5. O bladym przestępcy
    6. O czytaniu i pisaniu
    7. O drzewie na wzgórzu
    8. O kaznodziejach śmierci
    9. O wojnie i o ludzie wojennym
    10. O nowym bożku
    11. O muchach na rynku
    12. O czystocie
    13. O przyjacielu
    14. O tysiącu i jednym celu
    15. O miłości bliźniego
    16. O drogach twórcy
    17. O starej i młodej kobiecie
    18. O ukąszeniu żmii
    19. O dziecku i o małżeństwie
    20. O wolnej śmierci
    21. O cnocie darzącej
    13. 1.
  13. 2.
  14. 3.
  15. Część druga
    16. Dziecię ze zwierciadłem
    1. Na wyspach szczęśliwości
    2. O litościwych
    3. O kapłanach
    4. O cnotliwych
    5. O hołocie
    6. O tarantulach
    7. O sławnych mędrcach
    8. Pieśń po nocy
    9. Pieśń taneczna
    10. Pieśń grobowa
    11. O przezwyciężeniu samego siebie
    12. O ludziach wzniosłych
    13. Z krainy oświaty
    14. O niepokalanym poznaniu
    15. O uczonych
    16. O poetach
    17. O wielkich zdarzeniach
    18. Wróżbiarz
    19. O wyzwoleniu
    20. O roztropności ludzkiej
    21. W najcichszą godzinę
    17. Część trzecia
    17. Pielgrzym
    1. O widmie i zagadce
    18. 1.
  18. 2.
    19. O szczęśliwości wbrew woli
    1. Przed wschodem słońca
    2. O cnocie zmniejszającej
    20. 1.
  20. 2.
  21. 3.
    22. Na górze oliwnej
    1. O mijaniu
    2. O odszczepieńcach
    23. 1.
  23. 2.
    24. Powrót
    1. O trzech złach
    25. 1.
  25. 2.
    26. O duchu ciężkości
    27. 1.
  27. 2.
    28. O starych i nowych tablicach
    29. 1.
  29. 2.
  30. 3.
  31. 4.
  32. 5.
  33. 6.
  34. 7.
  35. 8.
  36. 9.
  37. 10.
  38. 11.
  39. 12.
  40. 13.
  41. 14.
  42. 15.
  43. 16.
  44. 17.
  45. 18.
  46. 19.
  47. 20.
  48. 21.
  49. 22.
  50. 23.
  51. 24.
  52. 25.
  53. 26.
  54. 27.
  55. 28.
  56. 29.
  57. 3O.
    58. Powracający do zdrowia
    59. 1.
  59. 2.
    60. O wielkiej tęsknicy
    1. Druga pieśń taneczna
    61. 1.
  61. 2.
  62. 3.
    63. Siedem pieczęci (czyli: Pieśń na „tak” i „amen”)
    64. 1.
  64. 2.
  65. 3.
  66. 4.
  67. 5.
  68. 6.
  69. 7.
  70. Częśc czwarta i ostatnia
    71. Obiata miodowa
    1. Wołanie na ratunek
    2. Rozmowa z królami
    72. 1.
  72. 2.
    73. Pijawka
    1. Wiła
    74. 1.
  74. 2.
    75. Wysłużony
    1. Najszpetniejszy człowiek
    2. Dobrowolny żebrak
    3. Cień
    4. W południe
    5. Powitanie
    6. Wieczerza
    7. O człowieku wyższym
    76. 1.
  76. 2.
  77. 3.
  78. 4.
  79. 5.
  80. 6.
  81. 7.
  82. 8.
  83. 9.
  84. 10.
  85. 11.
  86. 12.
  87. 13.
  88. 14.
  89. 15.
  90. 16.
  91. 17.
  92. 19.
  93. 20.
    94. Pieśń posępku
    95. 1.
  95. 2.
  96. 3.
    97. O nauce
    1. Wśród cór pustyni
    98. 1.
  98. 2.
    99. Przebudzenie
    100. 1.
  100. 2.
    101. Święto ośle
    102. 1.
  102. 2.
  103. 3.
    104. Pieśń pijana
    105. 1.
  105. 2.
  106. 3.
  107. 4.
  108. 5.
  109. 6.
  110. 7.
  111. 8.
  112. 9.
  113. 10.
  114. 11.
  115. 12.
    116. Znak

Ta książka jest dostępna dla tysięcy dzieciaków dzięki darowiznom od osób takich jak Ty!

Dorzuć się!

O autorze

Friedrich Nietzsche
fot. Friedrich Hermann Hartmann (1822–1902), domena publiczna

Friedrich Nietzsche

Ur.
15 października 1844 w Röcken
Zm.
25 sierpnia 1900 w Weimarze
Najważniejsze dzieła:
Narodziny tragedii czyli hellenizm i pesymizm, Tako rzecze Zaratustra, Ludzkie, arcyludzkie, Poza dobrem i złem, Zmierzch bożyszcz, Antychryst, Ecce Homo, Wola mocy.

Filozof, filolog klasyczny, pisarz. W latach szkolnych z zamiłowaniem oddawał się poznawaniu niemieckiej muzyki klasycznej od Bacha i Mozarta po Beethovena oraz poezji romantycznej (szczególnie wielkie wrażenie zrobiły na nim utwory nowo odkrytego Hölderlina). Studiował filologię klasyczną, teologię, historię Kościoła i historię na uniwersytecie w Bonn (1864-1865) i w Lipsku (od 1865). Jako filolog klasyczny zyskał wielkie uznanie, wśród jego pierwszych publikacji znalazły się m. in. komentarze do Arystotelesa; w 1869 roku został profesorem nadzwyczajnym w katedrze filologii klasycznej uniwersytetu w Bazylei. Początkowa popularność w środowisku uczelni przygasła po krytycznym przyjęciu koncepcji dionizyjskości i apollińskości wyłożonej w Narodzinach tragedii (1872). Jeszcze przed podjęciem pracy akademickiej Nietzsche odbył obowiązkową służbę wojskową. Wkrótce potem wymówił obywatelstwo pruskie i od 1869 roku pozostawał „bezpaństwowcem”. Bardzo istotny wpływ na myśl Nietzschego miało zetknięcie się z filozofią Artura Schopenhauera oraz muzyką Ryszarda Wagnera, z którym blisko przyjaźnił się na początku lat 70 XIX wieku (później doszło do rozluźnienia stosunków ze względów światopoglądowych; komentarzem do istoty tego rozdźwięku jest napisana przez filozofa w 1888 r. rozprawa Nietzsche kontra Wagner). Charakterystyczne w stylu pisarskim Nietzschego jest pisanie aforyzmami (począwszy do dzieła Ludzkie, arcyludzkie z 1878 r.). Po części wynikało to z choroby, na którą cierpiał od lat młodzieńczych, a która objawiała się niezwykle silnymi, wielodniowymi atakami migreny, po części jednak był to świadomy wybór formy literackiej: „Kto krwią i w przypowieściach pisze, nie chce, by go czytano, żąda, by się go na pamięć uczono” - pisał w najbardziej znanym ze swych tekstów, Tako rzecze Zaratustra (1883-1885). Choroba zmusiła go do zrezygnowania z pracy uniwersyteckiej w 1879 roku. Od tego czasu wiele podróżował, po Włoszech, Niemczech i Szwajcarii, gdzie przebywał najchętniej. Na przełomie 1888 i 1889 roku nasilenie choroby doprowadziło do obłędu; Nietzsche trafił na rok do kliniki psychiatrycznej, najpierw w Bazylei, a następnie w Jenie. W 1890 matka zabrała go w rodzinne strony, do Naumburga; ostatnie trzy lata życia spędził samotnie w Weimarze. Został pochowany w Röcken, obok swego ojca, pastora luterańskiego. Ostatnim dziełem Nietzschego jest autobiograficzna książka Ecce Homo (1888); pośmiertnie została wydana jeszcze z notatek Wola mocy.

Kto się zanadto zwykł oszczędzać, chorzeje wreszcie z oszczędzania tego. Chwała wszystkiemu, co twardym czyni...

Friedrich Nietzsche, Tako rzecze Zaratustra

Od siebie — w dal nauczyć się spoglądać, aby wiele móc widzieć: — ta oto tężyzna niezbędna...

Friedrich Nietzsche, Tako rzecze Zaratustra

Oto wszystko we śnie jeszcze spoczywa, rzekł; i morze śpi jeszcze. Sennie i obco spoziera...

Friedrich Nietzsche, Tako rzecze Zaratustra

Motywy występujące w tym utworze Wszystkie motywy

Czytaj także

  • NIP: 952-187-70-87
  • KRS: 0000070056
  • REGON: 017423865
  • Numer konta: 75 1090 2851 0000 0001 4324 3317
Wolne Lektury to projekt prowadzony przez fundację Wolne Lektury.
MKiDN
Strona biblioteki Wolne Lektury powstała dzięki dofinansowaniu ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.