- Cierpienie: 1
- Duch: 1
- Grzech: 1
- Koniec świata: 1
- Lenistwo: 1
- Naród: 1
- Nienawiść: 1
- Praca: 1
- Proroctwo: 1
- Prorok: 1
- Przemiana: 1
- Sąd Ostateczny: 1
- Słowo: 1
Juliusz SłowackiTy głos cierpiący podnieś — i niech w tobie…[Do A. Czartoryskiego]
1
Krzyknie i naraz poważnie zaśpiewa
Wszystko, co naród sądził, że śpi w grobie
Albo się ze krwią ludzką w krew przelewa.
5Bo nie ten, który z rdzy pancerz oskrobie
Albo w mogiły dawnej zajrzy trzewa
[1],
A prochom dawny spoczynek naruszy,
Wiek pomknie — lecz ten, kto się dotknie duszy.
Mów, otwórz drogi Świętemu Duchowi,
10Mów, a do niebios bożych pokaż wrota;
Cały się naród z ducha niech wysłowi,
Cały o przyszłość niech się zakłopota;
Niech dusze kładą za siebie, aż nowi
Obaczą się tu, jaśni, jak spod młota
15Myncarni
[2] złoto wychodzi świecące,
Jagnięta pańskie na słonecznej łące.
Wróci raj, naszą utracony winą,
Liczyć zaczniemy rok nowo zaczęty
20Z Panem w jasnościach; pieśni nawet miną,
Poganie ducha pójdą ze zwierzęty
[3]
Otaczać obóz ducha, lecz poginą:
Światłość je miasta świętego uderzy,
Odejmie im głos, wzrost grobami zmierzy.
25
Bobyś obudził ogień nienawiści;
A kto jest czysty, niech się jeszcze czyści.
Czas bliski, który święte z nas pocieszy,
30A złymi pogna jak wiatr chmurą liści;
I będą się jak zwiędły liść sypali
W czarne jeziora, które duch zapali.
Biada tym, które koniec znajdzie świata,
Że jeszcze ciała takie, jak my, noszą;
35Biada tym, które raz przez ogień kata
Dla prawdy bożej nie przeszły z rozkoszą;
Owoców, a o męczeństwo nie proszą,
A o dar ducha do nieba kołacą
40Jak ty, nie wziąwszy go czynem i pracą.