Jerzy Kamil Weintraub-Krzyżanowski
Do Krzysztofa Baczyńskiego albo elegia nocy zimowej
Pamiętaj — gdy mróz taje, krew się wolno sączy.
Gdzie stąpniesz, drzemią burze ścięte w lód...
Jako woda płynąca — rzeka wiąże się z motywem przemijania i zmienności rzeczywistości (co znajduje odbicie w klasycznych maksymach Heraklita z Efezu), a więc w jakiś sposób odsyła też do przemyśleń na temat kondycji ludzkiej czy obrazu świata. W literaturze polskiej (u Orzeszkowej, czy Żeromskiego) rzeka kojarzona jest historią (jest jej niemym świadkiem) i tradycją — a więc raczej z trwaniem niż przemijaniem.