Wędrówki przez Tatry i Podhale

Od swojego "odkrycia" Tatry, Podhale i Zakopane rozpalały wyobraźnię mieszczuchów, wśród nich pisarzy i poetów. Najbardziej znani twórcy nurtu o nazwie poezja tatrzańska to Jan Kasprowicz i Kazimierz Przerwa-Tetmajer, którzy widzieli w dzikiej przyrodzie górskiej ucieczkę od cywilizacji, presji i hipokryzji własnego środowiska. Najsłynniejsze wiersze, w tym Melodia mgieł nocnych (Przerwa-Tetmajer) czy Krzak dzikiej róży w Ciemnych Smreczynach (Kasprowicz), podkreślają piękno i niewinność tatrzańskiej przyrody.
O Tatrach i Podhalu pisano także prozą. „Sześć dni w Tatrach” to książką, która zdobyła ogromną popularność. Nic dziwnego, bo jej autor, Tytus Chałubiński, wybitny lekarz i społecznik, uznany został za odkrywcę Zakopanego i zbawiennego dla zdrowia wpływu tamtejszego klimatu. Jego reportaż to bezcenny zapis czasów, gdy tatrzańska turystyka była jeszcze zajęciem elitarnym i romantycznym, a słowo „taternik” było tak nowe, że wymagało od autora wyjaśnienia w nawiasie.
Dziennik podróży do Tatrów jest jednym z pierwszych utworów poświęconych tym górom i ich okolicy w polskiej literaturze — jego autor, Seweryn Goszczyński, zapoczątkował modę na „góralszczyznę” oraz Tatry na prawie sto lat przed Tetmajerem, Kasprowiczem i Witkacym.
Polecamy także dwa ebooki z powieściami, których akcja toczy się na Podhalu. Powieść Jerzego Żuławskiego "Powrót" to historia Romana Turskiego. Niegdyś znany literat, obecnie bogaty biznesmen powraca po latach do Krakowa. Wzbudza ogromne zainteresowanie śmietanki towarzyskiej, zwłaszcza księżnej Heleny Hazarapelianowej, pięknej kobiety, łamaczki serc otoczonej wiankiem adoratorów. Turski, który wyjechał ze względu na nieudaną relację z nią, wierzy, że ten etap jest już zakończony i przystępuje do planowania biznesu w Zakopanem...
"Nietota" Tadeusza Micińskiego to powieść mistyczna. Należy więc ze spokojem przyjąć fakt, że o podnóże Tatr uderzają tu fale morskie, a wśród fiordów gdzieś pod Krywaniem książę Hubert (tj. utajniony pod tym imieniem Witkacy) podróżuje łodzią podwodną. Na szczęście na drodze poznania — własnej jaźni czy rdzennej istoty Polski — najwznioślejsza metafizyka nierzadko i nieodzownie spotyka przewrotną trywialność.
Bliska codzienności jest satyrycznych powieść z romansem i Giewontem tle pt. "Sezonowa miłość" Gabrieli Zapolskiej. Główna bohaterka, Tuśka, wyrusza z córką na wymarzone wakacje do Zakopanego, jest jednak zła na męża, że nie dał jej wystarczająco dużo pieniędzy. W tej sytuacji gotowa jest na najwyższe poświęcenie: "w Krakowie starała się nie kupić nic prócz rzeczy niezbędnych dla siebie i Pity. Trzy kapelusze, dwie parasolki, cztery metry aplikacji, kilka par bucików białych i szarych (tych karlsbadzkich), za które w Warszawie zapłaciłoby się trzy, cztery razy tyle… Za to ani ona, ani Pita przez dwa dni nie jadły obiadu. Piły kawę, jadły ciastka, nawet i szynkę przyniesioną w sekrecie pod peleryną do hotelu." To rozgoryczenie pchnie ją w kierunku sezonowych rozrywek...
W zamieszczonych w tej kolekcji utworach znajdziecie wiele przykładów motywów tatrzańskich w twórczości z okresu Młodej Polski. Przyczyniły się one do mitologizacji Tatr i górali oraz niesłabnącego zainteresowania tamtejszym folklorem.