Motyw: Cud

— Dziękuję, jestem już syty cudów.

— Boże, co za bluźnierstwo.

— Tak. Bo cóż, że ujrzę cud...

Cisza stała się jeszcze głębsza; powstrzymywano oddechy, tłumiono strachliwe bicie serc, wytężano całą siłę woli...

Poczuli się zawieszeni na krawędzi niepoznawalnego, jakby w samych głębiach stawań się i jakichś bytów...

Naraz drgnął w sobie i jakby jeszcze natężył marzenie… Oto zamajaczył przed nim cień jakiś...

A teraz zwalały się na niego chwile tak straszliwego zamętu, że niby o granity rozbijał...