Motyw: Kłamstwo

Turski wiedział, że to wszystko nieprawda. Za bogatego księcia sama uparła się wyjść, wbrew radom...

— Nie, księżno — skłamał. — Tego numeru podobno już wcale nie ma, jak wielu, wielu innych rzeczy...

— Przecież to takie proste. Miałem przed sobą kalekę, nie mogłem więc użyć całej swojej przewagi...

— Otóż to. Spostrzegł on, że mu się dobrowolnie dałem pokonać i to go tak dotknęło...

— Co na tym zależy? Przecież i tak nie temu się wierzy, kto mówi prawdę, lecz...

— Co mi masz do zarzucenia? Przecież to są twoje fantazje, te obawy co do pochodzenia...

— A! Więc byś wolał, abym na nie zważała, a za to oszukiwała cię za plecami...