Motyw: Kochanek

Pani Laura otworzyła sama drzwiczki karety i jak ptak wionęła do bielejącego wnętrza. Już mrok...

Siedział skulony na swej kanapie i przechodził istne tortury głupiego niepokoju. A nuż ten Barwicki...

Z drugiej strony pustego tanecznego koła wdzięcznie rozparta w złocistym fotelu, widoczna w całej swej...

Nieustanne przemyśliwanie nad sposobami widywania się z ubóstwianą miało swój skutek: Cezary osiągał widzenie Laury...

Wylazł ze swej nory i zaciśnięte pięści skierował przeciwko domowi Laury. Wygrażał tymi zaciśniętymi pięściami...

W pewnej chwili od strony Leńca dał się słyszeć turkot. Widać było światło latarni poruszające...

Ale ta wiadomość w serce go poraziła. Teraz już zgasły wszelkie tajne nadzieje. Ustały już...

Było jeszcze bardzo dużo czasu, więc miał możność obserwowania miejsca z oddali. Wydawał się śmiesznym...

Zachichotał jak głupiec.

— Czy on jest tutaj, w Warszawie?

— Jest.

— To pewnie nas śledzi.

— Boisz...

— Nie, Czaruś — rzekła — już z tobą nigdzie nie pójdę.

— Nigdy?

— Nigdy.

— To po cóżeś mię...